Ömer Gardaş Şiiri - Mehmet Sebih Altun

sessiz bir günün soluğuyla uyandım
in cin top oynuyor
etrafta kimseler yok
arayacağım dost derin uykuda şimdi
başka alemler de göremeyeceğim bir yerde
ve yine hayalleri gözlerimin önünde
sesi haykırıyor kulaklarımda
tebessümü gül misali
yanaklarında gamzeler
hüzünlü bir salı günü
köyde haşer_i kiyamet
unuttu herkes düğünü
kimselerın günlerdir girmediği gölü
çağırıvermiş ömer gardaşımı
gülümsemiş ona azrail
göl ona mezar
umutlarına nazar
anasına acı
ağlar yedi yabancı
ve ben bir dostu kaybettim
dünya bu
bugün onu gönderdi
yarın sıra bize