Ömer Duru Şiirleri - Şair Ömer Duru

Pir-i faniye haslet niyaza durdum nice
Arta kalan dilimde sevginden tek hece
Dertlere derman diledim kalbimdekine
Gözlerini giydim hasretinle bütün gece
***
Gözbebeklerin moloz mu olmuş solgun bezgin?

Öyle buğulu bakan var mı bilmem,
Nazarla ilişen çapkınlara gülmem
Lütfunla geldin, kapından dönmem
Kapına dayanmaya gözlerin yeter

Boncuk boncuk mavimsi bakışın

Güzellikte her biri şimdiye kadar yaratılan ve ruh verilmeyen en tatlı şeydir çiçek.
O nedenle sana çiçek demem.

"""
Saklı bahçede mor menevşeler
Öldü, dirilmez tende karanfiller

...

Dudak tiryakisi değilim, kömür gözlüm
Gözün kahve içimi. Balım, ömür sözlüm

/ . _ _ . . . . . _ . _ _ _ /

Pastoral--

Şehr-i evliyanın yüreği nefesi tepesi
Mevsimin değişeni iç sesi habercisi
Memleketimin yüzüğü tektaşı incisi
Kara kışın gecesi, baharımın nefesi

Ey mavi gözlü,
Hazan gönüllü bebek
Teni şeker, dili bal,
Yüreği infitar kelebek
Üç günlük ömrü sürura erdirmedi felek

Başında kavak yelleri hercaim
Mavilikler engininde semaim
Yüreği yangınım, bitmez mesaim
Dibi tutmaz tavada kavur beni
Ömer Duru

Hezeyanı dindirir duyulan ezan
Gönül soldurur mevsimle hazan
Çakallar leş peşinde koşarken
Gafil cahildir, hırsına yenilip azan

Hiç veya Yok, ne demek bilir misin?
Mutlak olmayanı işaret eder gibisin

Bardakta hiç su yok dersen eğer
Evrende yok, olmamış dersin meğer

Serbest

Göğe dön, gör nasıl yaratmış İlahi
Sonsuzluk ya sonu yok başı hani?
Yaratmanın her çeşidini bilen Allah
Başı olana son verip kapatmaz mı!