Ömer Duru Şiirleri - Şair Ömer Duru

Ta kendisi...

Çeşm-i yari gör! özünü doyurmalı
Akıtırsa zehrini derman kılmalı
Ruhgâr-ı al, gönül almalı, yanmalı
Hadde-den geçmiş sözü gibi endamı

Ey Çingene kızı,
Rüzgar saçına esmesin
Çiçekler kıskansın,
Kokun dağılmasın
Kirazlarında al şerbet olsun

* "Katilleri sakladılar bir abdest bir namaz ile..."

Bu dünyanın itliği dediler
İtlerin dünyası olduğunu bilmediler.
Allah, kur'an ve namus pelteleşti karışmaktan.

Özlüyorum
Çiseleyen yağmurda çocuk olmayı
Yeni doğumda Cennet kokusunu

Kursakta kalan sevinci özlüyorum
Sustukça biriken içimdeki baharı

Gecenin zifiri karanlığında,
Şehrin mahreminde saklayıp uykusuz bıraktığım gözlerin,

Tadını sakladığım son bakışın asılı duruyor şehrin üstünde.

Saçın dokunur yüzüme,

Feryat figan inler de kendince ağlar
Başı bulutlu yüce tepeli dağlar
Hasretin bağrımızda ateşi yanar
Sevdası yaralı gönlümüzde çağlar

Yerlere kazık olarak çakılmışlar

CEHENNEM ACI ÇEKTİĞİN YER DEĞİL,
ÇEKTİĞİN ACIYI KİMSENİN BİLMEDİĞİ YERDİR
HALLAC-I MANSUR

Duman duman aşk solurdum Gece*
Kaçıncı kanatışın yüreğimi kaçıncı!

Düşünceler çöl kumları üzerinde yılgın, bedenimi sarıyor,

Kalbimde bir tutuklu kendini hapsetmiş, darağacında sanıyor.

Renksiz yanımın çaresizliği parlıyor, gümüşi ışık sessiz dibine kanıyor.

Derdi bitmez, hep dünyanın ardından koşma
Kin dolup için çağlasan da öfkenle coşma

Duyan vardır duaları, darda kaldım sanma
Kederinle üzülme, üç günlük ömre kanma

Öncesinde silinen şiirlerden


Bilir halimi ser verir ses vermez
Beklesem yinede beyhude, gelmez
Öfke konuşur susar öfkelenmez