İnsan için hayattır, varlığına işaret;
Ölüp girmek toprağa sonsuz olmamak mıdır?
Yaşam denen bu algı mutsuzluktan ibaret;
Bir mutluluk sadece mutsuz olmamak mıdır?
Aşk böyledir kabullen, kimliğin hor olsa da
Elveda demeden bir daha düşün
Bir daha hatırla yalanlarını.
Benimle kurduğun her türlü düşün
Silip at aklında kalanlarını.
Yüzünde yatıyor sanki bir yatır
Ölümün soğuğunu hissedebileniniz var mı?
Ya da kalbindeki boşluğu bedeniyleymiş sanmak.
Ölmemek için de geçerli bir sebebiniz var mı?
Nasıl bir his kalıp gibi bir gerçeğe inanmamak?
Yaşamı sırtlayan hayata bakış açınız dar mı?
Her çiçekten bir polen toplayan bir edada
Sana doğru hicretim, sana çıkar tüm yollar
Ardında bıraktığım zamansız her vedada
Kayar avuçlarımdan yitirdiğim o yıllar.
Viral oldu ruhumun hücresinde her umut
İçimdeki evrene sığmaz başıboşluğum
Çok pişmanım
Çekirdeksizi dururken yıllarca yediğim çekirdekli üzümler için
Diyabet olmadan önce daha çok tatlı yemediğim için pişmanım
Babamın arabasını hiç kaçırmadığım
Boş vakitlerimde sıkıldığım için
Gölge diye uzattığım yollar
Adımı hatırlayıp da söyleyemediğim günden beri
İnsanlara acımak beni daha iyi birisi yapmadı
Acıyanın acınan olduğunu ne var ki çok geç öğrendim
Şimdi telaşsız gibi görünsem de
Karakterimi eski zaman adamlarına tevdi edişime
Öfkemi sınırsız sakinliğe teskin edişime
Kavuşsakta bu kor söndü zannetme
Bilmezsin vuslatın kar etmediğini.
Sanma ki aklımın bir köşesinde
Sızlaya sızlaya yer etmediğini.
Hayalin sel gibi coşar sinemde
Dervişlerin nefesinde
Cümle cihanın sesinde
Ayanların meclisinde
İzdim işte senin için
Alemlerin sevdasını
Hayalimde sır gibisin, düşüncemde efkarlı.
Seni duymak; içimdeki ölü ruha nefestir.
Gözlerimde gördüğüm o ümitten de kararlı;
Seni sevmek; bu kimliğe en muazzam hevestir.
Düşlerimde kaybolurken sensizlikle sınandım.
Ömrümü ellere verdirme benim
İçimde bulduğum o inanç sensin.
Ben senin bitmeyen bir hikayenim
Gözümde parlayan o kıvanç sensin.
Bu sevda tarihe nurdan miatlı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!