Ölüm de mesele mi? Şiiri - Selda Erşahin

Her gün bir balyoz darbesi indirdim inançlarıma
Bir çekiç demedim koca bir kaya gibiydi engelim
Acıya acıya, kanata kanata öldürdüm kendimi
Zor oldu ama değdi
Şimdi yeniden kurdum
Yeniden var ettim kendimi
Küllerinden doğan bir Anka kuş misali
Benzetmelerde pek iyi değilimdir aslında
Evet ne diyordum bir Anka kuşu
Yalnız onun kadar mutlu değildim
Dirilmedim
Onca yorgunluğun ardından
İhtiyardı bedenim
Ve de yorgundu yüreğim
Utancını asmış güneş boynuma
Vaktinden önce ölen gece
Yasını bırakmış koynuma
Aynı melodiyi çalan bir hayat
Sürekli yanı başımda
Hayat kendi tekrarlarını seyrediyor
Bıkmadan, usanmadan
Güneşin emeğinden çalıp ucuza kapatmışlar
Gece desen gönüllü bir suskun
Halinden bezgin
Çabaymış ,gayretmiş ,umutmuş ,başarılı olmakmış, çok çalışmakmış hepsi palavra
Güçlünün elinde tüm silahlar
Güçsüz ise secde eder anca
Teslimiyet doğarken başlar
İradesiz bırakırken kendimizi tanrısal ellerin kollarına
Anlayan için bu kadar özet yeter
Yanlış yer, yanlış zaman
Kavramlarda nasıl kaldıysa
Adalet, eşitlik ,dostluk ,sevgi
Bunlarla birlikte yitip gitti insanlık
İlk kim dokunduysa kırmalıydı elini onun
Evet bana da uğrayan
Zamansız aydınlık
Kim insaf ettiyse artık
Görmedim, duymadım, bilmiyorum
Neyse ne
Hesabını yapmıyorum kalan ömrümün
Ben çok beklemiştim yaşamın kendisini
Biraz da ölüm beklesin beni
Onca yitiklerin ardından
Ölümde mesele mi?