Ölüm Gibi Şiiri - Halil Kumcu

Vuruldum yüreğinin zindanına,
Hasret vuslata çeyrek varken.
Bir tutam ecel, bir de şekersiz çay,
Istırapla duvarlarımda tüterken.

Dalıp dalıp gider gözlerim uzaklara,
Kefenim düğüm düğüm, kördüğüm.
Gönlüm gönlünü düşler kıyısız denizlerde,
Bilmem ki her seferinde neden çürürüm.

Elbet bir gün, kim bilir hangi vakit,
Belki bir kurşun atımı, belki de gün batımı.
Vuslat hâsıl olduğunda kalbin kalbime,
O an uyanır, o son sözde o yol ayrımı.

Yarınlarıma ömründen yapraklar düşer,
Göğsümde, tam da sol yanımda bir acı.
Bir kuşatış başlar ki, yine rüya yarım kalır,
Sonu gelmeyen bir ayrılık, ölüm gibi bulaşıcı.