Ölüm Şiiri - Sinan Karakaş

Ömür sona yaklaşmakta
Belki de son basamakta
Ya uyumuştur yatakta
Yada gezinir ayakta

Adli ilahidir ölüm
Kim kalır ki söyle gülüm
Hesap günün susar dilim
Konuşur hem elim kolum

Zengini de fakiri de
İhtiyarı ve gencide
Efendisi köleside
Ayrılmaz asla ölümde

Bunu bilir elbet insan
Yine de yapıyor nisyan
Sabri bilmez eder isyan
Din gününde onu görsen

Bilmez miyiz biz faniyiz
Bazen azıllı caniyiz
Bazen de hayra maniyiz
Bazen de biz haramiyiz

Son nefese erişmeden
Nefes boğaza gelmeden
Bilki tevbe eylemeden
Arınamaz böyle giden