Ölüm Şiiri - Nihal Memil

Neydi seni benden çalan?
Korkmadan,çekinmeden,bencilce elimden alan.
Rüyanda attığın bir çığlık mı?
Yoksa ölüm korkusu mu? ismini atamadığın ağzından.

Neydi seni umutsuzca boşluğa iten?
Uçurumun yamacında duran gülsüz diken.
Ölesiye severken,nefret ettiren,
Neydi seni durmaksızın karanlığa çeken?

Çıplaksın,sonbahar gibi.
Beyaz,soğuk ve acizsin bir avuç kar gibi,
Kalk o tabuttan,aç gözlerini
Yükselme gökyüzüne,kürek çekme dipsizliğe
İzin verme,eritmesin ecel seni...