Ölüm Şiiri - Hayrullah Kocasakal

Ölüler ölümün ne kadarını ölümseyebilirler
Ne kadar öldürürler peki ölüm denileni
Hissiyat perdesinde karanlık ne kadar yansır.
İnsan denilenin en büyük eksiği
Karanlık denileni göremeyişi olsa gerek.
Zifiri bir aydınlıkta kör ebe oynayanlardır.
Ama her biri ebedir. Ve kör zifiri
Aydınlık ise fark edildiği üzre konu mankeni.
Ayakları kesilip hipodroma salınıverilmiş atlar misali bitiş çizgisini
Göremeyişe mahkum. Yarışmanın hazzını sonsuza dek tadarak sıkılırlar.
Ne büyük hasrettir bu sonu olmayana duyulan.
Ne biçimdir de hangi biçime sokulmuştur.
Ve neden hep beni bulur.
Ve bu son ve ne zaman göreceğim bitiş çizgisini ben.
Dün kolum ayağım
Bugun gözüm kalbim
Yarın midem kanım ruhum.
Ruhum lan ruhum..
Her seferinde başka bir uzvum.
Ne kadar tükeneceğim
Yetmedi mi yeter dediğim dahası mı lazım?
Yeter yeter yeter.