Ölüm Şiiri - Harun Büyükberber

Düşündüm de bir gün ben,sonum nasıl olacak?
İçimdeki pilsiz saat,nerde nasıl duracak.
Bu fikirle başladım ben ölümü tasvire,
Ölmeyen bilmez elbet,nasıl olur bu sahne.
Zamanım yaklaşıyor tartılacak günahlar,
Beni omuzlarında kaldıracak insanlar.
İki rekatlık namaz,kıldıracak bir imam,
Omuzlar üzerinde mezarlık yolu tamam.
Açacaklar tabutu,semayı göreceğim,
Bu derince çukura ben nasıl ineceğim?
İnmek ile bitmiyor,kapanıyor kapaklar,
Üzerime düşüyor nemli,küflü topraklar.
Tamamen kesince ben ışıkla alakayı,
Yaşayacağım artık,karanlık fasılayı.
Ondan sonra zaman yok,mekan üstü mekanlar,
Ölmeden bilinmez ki bu hali kimler anlar,
Ruh bedende misafir,kaçacak anı kollar,
Ezelden ebede dek,böyle son bulur yollar.