son nefesi vermek yaşa bakmaz,
ölüm gencecikkende olur,
belki hazir değiliz hicrete,
göçümüz hazirliksizda olur.
yaşarken akla gelmez ölüm,
bu bizim için bir süpriz olur,
dünyada biraktiklarina yan artik,
mezar taşlarin yeni arkadaşlarin olur,
şikmiş,rüküşmüş, döpyesler,elbiseler.
yeni urban, onbeş metre kefen olur.
çene çekilmiş,soluk yüz,soguk et.
etten ayrilir ruh,semayla bir olur.
azrailin işi kabir teslim.
bu belki yatakta, belki sokakta olur.
yeni mekana hoşgeldiniz.
yatağimiz, dokuz tahtadan olur.
Kayıt Tarihi : 10.11.2006 22:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yalçın Koçer](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/10/olum-392.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!