Kalabalık caddelerin yalnızlığı dolaşır
Siyah ve derin bir mahşer uğultusunda, sessiz…
Kabz hâlindeki ruhum elbet ölmeye alışır
Toprağa düşen gözlerim şimdi daha bir hissiz
Günahlarımın hesabı görülüyor kafamda
Korku bulutları dağılmakta soğuk dünyamda
Kalemim kırıldı; sensiz ismimi yazdığımda
Üzerimde dizilmiş taşlar, mezarım çiçeksiz
Kayıt Tarihi : 29.8.2022 01:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ölmeden ölürken.
Fikir açmaz beyinde kuyu, burgular biter"
Her canlının yanında taşıdığı bu çanta ağırdır da...
Bazen onu taşımaya güç yetmez.
Asıl felâket ölememektir.
Ölüm olmasa insanoğlu o'nu yeniden icat etmek ve uygulamaya koymak zorunda kalırdı...
Güzel şiiriniz için tebrik ederim.
Halit Korkmaz
Naçiz
TÜM YORUMLAR (1)