Ölüm Şiiri - Mehmet Yasin Sülüten

Uzun bir yol var önümde,
Uzun ve yalnız, kimsesiz.
Çiçekler açarken kimsesiz,
Kar yağarken kimsesiz.
Bir zindegani yaşadım belirsiz.
Uçan kuşa, bir damla yağmura,
Bir sigaraya hasret yattım, musalla taşına.
Geldim, bir ebenin ellerinde dünyaya,
İşte gidiyorum, bir hoca dua ederken bana.
Ölmek canımı sıkmıyor neresinden bakarsan,
Gülüşleri görememek,
Havayı hissedememek,
Derin derin nefes alıp verememek,
Bir sigara içememek,
Yıldızları görememek,
Yürüyememek mesela,
Anneme sarılamamak doyasıya,
Bunlar sarılır beynime, çıkmaz aklımdan.
Dedimya ölmek sıkmaz canımı,
Üryan geldim, üryan gideceğim kabire,
Onca yalnızlık hak mıydı bu cana?
Kim kime dost kalmış ki dünyada?
Tek dost Azrail'dir kanımca,
Ne diyeyim, inşallah bir sigara
Getirmiştir Azrail yanında...