Ölüm Şiiri - Murat Çakır 2

Yeşil orman içinde kızıl toprak kokusu
Bir çukur var ortada bir de ölüm korkusu
Bir sandal tek kişilik koyu yeşil örtüsü
Sus pus olmuş gözler gelirken son yolcusu

Tabut gelir yerine burasıdır konağı
Bir kefenli görünür açılınca kapağı
Küçük bir kız ağlar ıslanınca yanağı
Kaplar bir hüzün, yağar elem sağnağı

Sonra iner yolcu gelmiştir bu son evine
Herkes kalır bir gün orda kendi kendine
Eller açılıp yukarı okunur bir fatiha
Sonu gelmez günlerin başlamıştır bir defa

Yeşil orman içinde kızıl toprak kokusu
Bir mezar var ortada bir de ölüm korkusu
İçindeki nasıldır nasıl biter sorgusu
Bir hayal değildir sanki ömür törpüsü

Çukur kapanıp da yapılınca dualar
Bu genç misafirle edilince vedalar
Dönülürken geriye başlar yine uykular
Hepsi elbet uyanır biter bir gün rüyalar

Sanmayın ki bu sondu bugün burada bitecek
Herkes O’ndan var oldu yine O’na gidecek