Ölüm Şiiri - Şuayip Odabaşı

Neyi topladım, neyi çıkardım.
Kalemin ucunda, bir çizgi ölüm.
Doymadım böldüm, bir de çarptım.
Kalbimin içinde, bir çizgi ölüm.

Büyük bir heyecandır yaşayana.
Bir emaneti üstünde taşıyana.
Düşünmeden başını kaşıyana.
Yük gibi bel büken, bir bezgi ölüm.

Aç gözlü simsardır kimi faniler.
Öldürende ölür, kalmaz caniler.
Dünya benim diyen, sahte kaniler
İnsanı güz eden, bir üzgü ölüm.

Dün yeşildi yaprak, döndü gazele.
Geçmez değil aldanma her güzele.
Ati karışır da, gider ezele.
Dili lal olana, bir ezgi ölüm.

ODABAŞI geçer, durur mu zaman.
Dağlara inerde, gitmez mi duman.
Çokça yaşamayı, bekleyip uman.
Benden sana gelen, bir gezgi ölüm.

14.09.2009/YENİCE7ÇANAKKALE