Olmaz Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Neden mi olmaz gülüm?

Yanımdayken dahi hasretim olacak
Yanındayken daim hasret kalacaksın.
Başı sonu meçhûl anları koşuşturmaktan
Bir an gelecek bıkıp usanacaksın.
Çoğu zaman dönüp de ardına baktığında
İki tel saçını daha yolacaksın.

Neden mi olmaz gülüm?

Seni tüm şehvetimle arzularken
Tüm dişiliğinle karşıma çıkacaksın.
Bi’tamam susamışlığımı görüp de
sayıklayarak açlığını
Sırılsıklam masumiyetinle kıvranacaksın.
Sevişmekle sevişmek ötesi sınırında
Bocaladıkça usunu da sıyıracaksın.

Neden mi olmaz gülüm?

Mantıksal çıkarımlar örerken ağlarını
Tabu tınlamaz düşlerimin büyüsüne kapılacaksın.
Oysa yaşamak bir bütün dedikçe ben
Var olmanın dayanılmaz hazzıyla
yok olmanın kaçınılmaz paradoksunda
Sıradanlıkla aykırılaşacak
Aykırılıkla sıradanlaşacaksın.

Neden mi olmaz gülüm?

Tek aşka inanan ve yine güvenmeyenim aşka tek
Pamuk içindeki köze şaşıp kalacaksın.
Her gün bir kere daha aşık olduğumu gördükçe
Her gün bir kere daha aşık olmaktan tırsacaksın.
Seni iki cihanla paylaşırken ben
Beni kendinle dahi paylaşmaya çıldıracaksın.

Ben ruhuesriğim be güzelim
İşte bu yüzden olmaz.

Edirne, 1999