Olcay Yazıcı Şiirleri - Şair Olcay Yazıcı

Şiir elif, şiir lâm
Şiir yorumsuz kelâm

Şiir ölümün aynası
Şiir bir gül kanaması

Gökçe atlar üstünde fethe uçan cihangir:
Bu pürfüsun şehire nasıl yazılır şiir?

Bir masal diyarının gölge-ışık Kaf’ını
Kalem çizebilir mi mânâ fotoğrafını?

Uçurum diyarında kalbim mahzun ve tenha
Yeniden ölür Leylâ, her bakışta bir daha

Bir âfet-i sûzan ki, âteş olur düşlenir
Her gece hayalimde bin cinayet işlenir

Çağların yüz/akında gül-şafak rüzgâr eser
Küskün Dersaadet’te sürgün bir düş gülümser

Hüzzam melâlimizi mahfuz tutan medrese
Artık mümkün değil mi, geri-dönmek o sese

Delirirdi görse Karaca Oğlan
Tahammül olunmaz bu kurşun-aşka?
Körpe bir zambaktan sızan taze kan:
İlkyaz başka, yaralayan güz başka

Sanırsın semâdan dolunay inmiş

Firuze bir efsane, hayat denen sonsuz güz
Aynada doğarız biz, aynaya gömülürüz

Kırılgan âlemlerde hayaller ışınlanır
Aldanır düş kurarız: aynalar kurşunlanır

“Âşık-ı sâdık menem, Mecnun’un ancak adı var”
Fuzûlî


Ne zaman hislerim sana meyletse
İçimden ağlayan bir bulut geçer

Karanlık, mavi göğü çatlatan ışık gibi,
Bir şimşek gelip geçer ebruların üstünden
Çözülür ivmesinden eşyanın yerçekimi,
Şaşakalır, susarım kırık aynalarda ben.

Yorgun düşlerimizde unutuş yalnızlığı,

Kalbim bir yanardağdır göğe savrulur külüm
Bu özlem ateşinde sen hiç yandın mı gülüm
Sevdamı tılsım gibi ıssız dağlara asın
Şehre yağmur yağıyor vesen uzaklardasın

Sen türküler tutturursun ölümleri anan benim

Ömer’in yüzünde ölümü gördüm
Her şeyi hiçleyen derin bir kuyu
Ankebut sabrıyla bir kefen ördüm
Yenmek için içimdeki korkuyu

Ömer’in hasreti sakin bir mekân