Olcay Yazıcı Şiirleri - Şair Olcay Yazıcı

Aynalar hicaptan içine kırık
Efsunlu fanusta ışık ve katran
Duygular ağıtlı, hasretler lirik
İblis şöleniyle çevrili dört yan

Yedi-uyurların ilk şaşkınlığı

Betonarme dört-bir kıyım
Kuşatılmış bir yankıyım
Şehir: anlatılmaz kıyım!
Duy sesimi Madır dağı

Terk-i diyar etmiş kuşlar

Mevsimsiz açelyayım, gül/kanadım budanmış
Bütün ağlayışlarım bir mecaza adanmış

Çekilip gitmiş sular, terk edilmiş Tuna’yım
Şimdi bu viran şehrin neyine tutunayım?

Kayaların üstünde ürperen yayla gülü
Tutukluyuz arafta: bütün eylemler ölü!

Dağlar bir kartal gibi silkinirken derinden
Şehirler esrarını uçurmuş ellerinden

Kuşluk vakti taşradan atılan taş
Kırar şehirlerin kör camlarını
Ağıtlı ananın gözündeki yaş
Küskün kundaklara sarar yarını!

Ağlar eşiklerde körpe bir bakış

Kalbim bir yanardağdır, göğe savrulur külüm
Bu özlem ateşinde sen hiç yandın mı gülüm?

Efkâr bir daha yıkar, kent bir daha kurulur
Çığ düşer uçuruma, düş aynası kırılır!

Kelâm tarif edemez bu mücerret âyini
Yeşil kubbe altında sonsuzluk şehrâyini

Ruhumun semâsında ney şöleni bir dönüş
Uyanıyor içimde Selçuklu’dan kalma düş

Türedim kutlu ışıktan
Cevherimden yükselir tan
Benim, tarihin sultanı
Benim, oluşa âşk katan

Görklü hakan

Kilitlenmiş kapılar
Levhada mahzun kûfî
Ruhumda buz-yangını
Söyle bu ne hâl sûfî!

Nûrla nâr arasında

Suskun menekşeleri kar tozlağı bürümüş
Sıcak bakışlarında ısınmak istiyorum
Eski sevda gülleri kitaplarda kurumuş
Bu yıkık saatlerde hüzün en ince-yorum.

Gönlümün gündeminde bir ümit arifesi