Olcay Yazıcı Şiirleri - Şair Olcay Yazıcı

Yiğit, körpe ölüler; ağıtsız geçti çölü
Destanlık öykümüzü güne anlat kırgülü!

Kılıçlar kılıçlarla öpüşerek bilendi
Aşkların taşrasında bir umut türkülendi

Sanki şiir-burcundan âşk ve ışık akıyor
Sanki ulvî bir âteş kandilleri yakıyor

Sanki bütün suretler aynaya resmedilmiş
Sanki göğün esrarı cihan mülkünü silmiş

Bulutlara yükselip, göğe taşarak geldik
Ak süt köpükleriyle kanı aşarak geldik

En soylu kavga için pusatlanmış çeriyiz
Bizi yorumlayamaz, bu çağdan içeriyiz

Bin bir hayal tüllenir ağıtlanan türküde
Ağlar aynaya karşı göz-değmemiş orkide..

Mahzun bakışlarında mahrem bir meltem eser
Hurilerle Gılmanlar kavil üzre söz keser

Namluya sürülmüş bir deli-fişek
Geçtik eylüllerin gökkuşağından
Erotik düşlere serilen döşek
Ergen umutların çılgın çağından!

Bildik, tekerlekler nice dönermiş

Kurşun gibi atıldım yalnızlığa,
Mevsimlerin gündönümü ne zaman?
Özlemlerim sürgün benden uzağa
Düş sancısı yüreğimde ısırgan!

Tara saçlarını gün nefes alsın

Gelişin özge muştu: daha güzel her düşten
Sen geldin, efsanemiz başladı yeni baştan

Sen geldin buhar oldu, bahar oldu yalnızlık
Kalbimizdeki buzlar çözüldü ılık ılık

Evvel ilham, âhir sözdüm
Kabukta kilitli özdüm
Oluş şifresini çözdüm:

Dîvan kuruldu Hüdâi
Sular duruldu Hüdâi

İnsan ilk nefesini son korkuyla alır ya:
Erguvan akşamlarda bir hüzündür süreyya

Görebilmek sularda zübde-i cemâlini
Ömrümüz gül düğümü, Yunus bilir hâlini

Sen köpükler içinde pür-neşe
Ben kapı aralığında bakarım güneşe
Ben hep ölümü düşünürüm
Ölüm, ölümsüz efsane

Sen sevinçlerini tararsın aynalarda