söyle dost yüreğine
hayat bir mucize
gülümsesin hayatın içinde yeşeren her şeye
bakışların kırılmasın kirpiklerinde
üşümüşüm
yaklaşan kışla değil
ülkemin kayıplarına
canim burnumda suskunluğuma üşümüşüm
boğazıma takılan kelimelere
bir şarkı en çokta
kalbinde ateşten
köze dönen sevgiliye
söylenince güzelleşir
bazen içten bir gülüş
bir insanın umuduna yol olur
kalbinin kapılarını seviyorum
bana bakan bir çift gözün
sarıp sarmalayan sıcaklığını
aşka durmuş pırıltısını
umudunu seviyorum
Hayat;
Kendine ve seninle olanlara ne kadar arkadaşlık ettiğindir
Dostlarının yaralarını sarmak, kendi yarana da çaresiz kalmamaktır
Hayat;
Yaşamı bölüşenler dünyasında yerini almaktır
Ve yaşamdan ne istediğini bilmektir
istediklerim çok ise söyle sevgili
gözüm şaşılara dursun ki tek bir söz etmem
ismini her harfine kurban olduğum adını çizmişim yüreğime
başımı yol ederim yürüdüğün yerlere
bir ömürse al senin olsun hem de ölümüne
istedim ki
sendeki her şey bana dursun
biliyorum başkasına akacak her şeyine bencilim
kadife yumuşaklığı ellerini seviyorum
kiraz bahçesine duran dudaklarından dökülen benleri seviyorum
hüznüne sevda yapışır mı bilmem
bütün kuşlar kurumuş ağaç dallarında şakır mı bilmem
çaresiz kır böceklerim sonbahar hüznüne yenik düşer
yazdan kalan kırıntılardır demet sıcağını taşıyan
ağaç kovuklarında güz mevsimlerine duran
hep aynı sessizlik
hep aynı yalan masal
ah ki ah hep aynı çıkışlar
değişmiyor melodisi
aynı yüzlerde farklı sesler
anlamıyor bendeki yürek
ayrı gayrı olmak
türlü türlü ırka bölmek niye
bu dünya hepimize yeter
güneşte ayda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!