Nasıl Kıydınız Enstitümüze
Onu biz kurduk ne zahmetlerle
Öğretmen öğrenci verdik el ele
Ornek olacak eser yarattık.
Çorak toprakları yaptık yemyeşil
Çevremiz yanımız hep ışıl ışıl
..
İzmir Savaş Karşıtları Derneği Başkanı Osman Murat Ülke'nin 7 Ekim 1996 tarihinde TCK m.155'deki 'halkı askerlikten soğutma' suçunu işlediği gerekçesiyle, Askeri Ceza Kanunu m.58'de düzenlenen 'milli mukavemeti kırma' fiiline dayanılarak tutuklanması ile birlikte ülkenin siyasal gündemine 'vicdani red' kavramı ilk kez girmiş oldu.
Aslında, kamuoyu bu kavramla, 1989 yılında Tayfun Gönül ve Vedat Zencir'in Sokak Dergisi'nde vicdani retlerini açıklamaları ile tanışmıştı. Bu arkadaşlar hakkında TCK m.155'den dava açıldı, ancak sivil mahkemede yargılandılar. Bu yargılama sonucu, Vedat Zencir beraat etti, Tayfun Gönül ise üç ay ceza aldı ve bu da para cezasına çevrildi.
Daha sonraki yıllarda ülkede yaşanan savaş boyutlandı, çeşitli kesimlerden savaşa karşı daha ciddi tepkiler gelişmeye başladı, asker kaçaklarının sayısı artış gösterdi. 1993 yılının sonlarına doğru gelindiğinde, bu gelişmelere koşut olarak militarizmin de rahatsızlığı giderek arttı ve Genelkurmay Başkanlığı tarafından Askeri Mahkemeler'in yaygın kullanımı başladı. Böylelikle, sıkıyönetim dönemleri ve casusluk suçları dışında da sivil kişilerin askeri mahkemelerde yargılanmasının yolu açıldı. Aynı yıl, Genelkurmay Başkanlığı'nın basın organlarına ve gazetecilere yönelik yaptığı suç duyurularında da büyük artışlar oldu. Genelkurmay Başkanlığı tarafından Adalet Bakanlığı kanalıyla savcılıklara gönderilen suç duyurularının sayısı 217'yi buldu. Bu suç duyurularından mahkumiyet kararı çıkmamasına tepki gösteren Genelkurmay Başkanlığı yetkilileri, 'Yargı fevkalade iyi işlemelidir. 217 suç duyurusundan şu ana kadar hiç mahkumiyet yok. Bu olmaz' diye konuştular. Bu olaydan kısa bir süre sonra Genelkurmay Askeri Mahkemesi, özel bir televizyon kanalı olan HBB'nin program yapımcılarından Erhan Akyıldız ile Ali Tefik Berber'in ve Izmir'deki Savaş Karşıtları Derneği başkanı Aytek Özel'in tutuklanmasını kararlaştırdı.
O tarihten bugüne kadar onlarca gazeteci, sanatçı, öğrenci ve anti-militarist TCK m. 155'ten Askeri Mahkemeler'de yargılandılar. Ancak hiçbir yargılama, kamuoyundan yeterince ilgi ve tepki görmedi. Osman Murat Ülke'nin yargılanması bu anlamda bir ilki oluşturdu. Başta üç büyük kent olmak üzere, ülkenin bir çok yerinde oluşturulan dayanışma komiteleri ile Osman Murat Ülke'ye sahip çıkıldı, TCK, m.155 ve Askeri Mahkemeler eleştirildi ve vicdani reddin bir hak olduğu vurgulandı. Medya sınırlı da olsa sayfalarında yer verdi. Ama en önemlisi 'Vicdani Red' kavramı bir deklarasyon olmaktan çıkarak Osman Murat Ülke'nin eyleminde doğru bir biçimde içeriklendi. Türkiye'de asıl ilk olan buydu işte.
..
Önce vatan dedik çıktık meydana,
Dönersek kahpeyiz,Allah yolundan,
And içtik hepimiz birlik olmaya,
Dönersek kahpeyiz Allah yolundan.
Öğretmen, öğrenci verdik el ele,
Bitecek Türklüğün çektiği çile.
..
Bilir misin şehrin ışıklarından ne kadar uzaklaşırsan yıldızlar sana o kadar yaklaşır….
Bakışlarımdaki çığlığı anlayabilseydin korkardın
Kendi kurallarınla oynanan bir aşktı lütfettiğin
Şartlı, eğerli….
Yazık, şehrin ışıklarından uzaklaşmayı beceremedin hiç
Bu yüzden Küçük Prensin yıldızına ulaşamadık birlikte
..
Ateş alan hız alan, kuvvetiz atamızdan.
Ay doğdu, güneş doğdu, yurdumuzda bu hızdan.
Medeniyet yolunda önce bizdik savaşan.
Bir sel gibi dünyayı uçtan uca dolaşan.
Ne geceler ışıttık tarihin ötesinde.
..
meğer seninle ne çok şey yaşamışım ben.
susamlarını döke döke simitler yemiş,
hatıra defterleri doldurtmuş,
saklambaç oynamaya kaçmış yüreği pır pır,
seksek oynamış,
misket yuvarlamış,
mahalle kavgaları yapmış,
..
23 Nisan 1960 İstanbul üniversitesi’ öğrencisi, Turan Emeksiz, Kurulan tahkikat komisyonuna karşı yapılan gösteride vuruldu, benim gençliğimde gördüğüm ilk teröristlerdendi… 20 yaşındaydı…
15 temmuz 1968’de İstanbul’a gelen 6. Filoya karşı eylemlere katılan Vedat Demircioğlu Teröristi. öldürüldü.
1970 yılının 15-16 Haziran’ında işçi haklarını kısıtlayan hükümete karşı işçiler ayaklandı, Eylemlerini engellemek için kurulan bütün Polis Barikatları’nı parçalayarak günlerce İstanbul’da hayatı durdurdu. İstekleri yerine geldiği için, olaylara katılan bütün işçiler teröristi…
16 Haziran'da, Kadıköy Meydanı'nda polislerin, sayıları onbinleri aşan işçi kitlesinin üzerine açtığı ateş sonucu Mutlu Akü Fabrikası'dan Yaşar Yıldırım, Vinleks'ten Mustafa Bayram ve Cevizli Tekel Fabrikası'ndan Mehmet Gıdak adlı işçilerle birlikte bir esnaf ve bir de polis yaşamını yitirdi, yüzlerce işçi yaralandı. Sebep terörist olmalarıydı…
Yine 1970 döneminin baskılarına karşı öğrenci hareketlerinin başını çeken Deniz Gezmiş, Mahir Çayan, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan, İbrahim Kaypakkaya ve arkadaşları teröristti…
Ama bu ülkenin topraklarına NATO’yu sokanlar, 6.Filoyu boğazda dolaştıranlar değildi… İncirlik’i NATO askerlerine üs olarak verenler terörist değildi…
1980 yılı başında Demirel Hükümetinin ekonomiyi yönetmekle sorumlu Bakanı, İşveren Sendikaları MESS’den gelme, Turgut Özal’ın ekonomide istikrarı sağlama adına, işçi haklarında kısıtlamayı amaçlayan 24 Ocak Kararlarını alanlar terörist değillerdi… Onlar IMF’den kredi almak için iyi not almaya çalışan uşaklardı… Devleti satmak için kolları sıvayan ustalardı… O tedbirlere karşı Greve giden işçiler teröristi…
..
Öğrencilerime
Dinle beni çocuğum!
Bugün seni bağrına basan,
Annen baban var…
Az çok iyi kötü,
Önüne geliyor ekmeğin aşın…
..
Mustafa bir öğrenci
Henüz yaşı geçmemiş sekizi
Annesi hapiste
Babası mezarda
Babasının katiliymiş annesi
Olayı görmüş gözleri;
Şimdi gözlüksüz göremese de!
..
Bin dokuz yüz atmış yılının mayıs ayında köyden ilçeye göç etmiştik. İlçemiz, Gölpazarı, köyümüz Çengeller’ e göre oldukça büyük ve kalabalıktı. Her taraf yabancı insanlarla doluydu. Köyün verdiği ürkeklikle dolaşırken, şehir çocukları beni döver elimde ne varsa alırlardı. O yüzden ilçeyi sevmez ilk fırsatta köyüme giderdim. İlkokul beşinci sınıfı ilçede Gazi Mihal İlkokulu’ unda okudum. Zaten başka okul da yoktu. Yanıbaşında da Gölpazarı Orta Okulu vardı.
Dedim ya ilk fırsatta köyüme giderdim. Kara kütük’te Cimbek’in kahvesini Ayvaz Mehmet çalıştırırdı. Köyümüzün insanları büyük küçük burada daha çok vakit geçirirlerdi. Biz çocuklarda bir kenara oturur onların konuşmalarını dinlerdik. Ben ilçeden köye her gelişimde kahvenin bir kenarına otururdum. Amcaların ve dayıların konuşmalarını sessizce dinler ve bir anlam veremezdim.
- Bu çocuk okuyacakmış.
- Kim, bu mu? Hadi canım sende.
..
Yaşam bir deniz, bense bir kayık,
Ölüm gibi sessiz bazen de ayık.
Girdap içinde misali balık,
Zorlu şartlarda yaşarım alık.
Yaşam sinema bende oyuncu,
Mana âlemine el atma soyguncu.
..
hava puslu ve yağmurlu değilken de
böyle güneşli havalarda acıyor benim canım
böyle mutlu havalarda geliyorsun aklıma
diyorum napıyordur ne ediyordur
bu güzel haftasonunda
..
Öğretmenlik Kutsal meslek,
Yürüyoruz ağır aksak,
Müfredata şöyle... Baksak,
Göreceğiz Değişimi.
Müfredatın mantığı der,
Gel beraber çalışalım,
..
Tembel öğrenci en arka sıraya kaçar
Batmak istemez gözlere
Utanır da tembelliğine
Ön sıralarda oturur ataklar
Öndekinin arkasında,
Kopya çekmek için hazırlananlar.
Kutsaldır hıyararşi
..
Çok takıldım öğrencime
İnan ki sevgimdendir
Kitaplar defter görünce
Yeri bende; gönlümdedir
Unutulmaz hiç öğrenci
Hatıramda kızı genci
..
Kitap gibi
Kara
Bir asmadığın kaldı,boğazına
amuda kalkıp
Tılsımlı bir geleceğin
Limanında
..
Oysa ben gözlerinin içine bakıyordum;
Bir şeyler kapabilmek için.
Ama eksiklerim vardı yetersizdim,
Alamadım verdiklerini
Evet zorlandım bu derste
Ama istekliydim,gayretliydim
Sense çabalarımı göz ardı ettin
..
Bilimin, sanatın, kültürün yoğrulduğu
Demokratik, barışçıl havanın solunduğu
Sevgiye dayalı kardeşliğin korunduğu,
Toplumsal, kültürel bir kurumdur okul.
Evrensel değerlerden beslenip gelişen,
Bilimsel veriler ışığında donanıp değişen,
..
Ben Öğretmen Olmak istiyorum
Öğrenmek isteyenin hizmetlisi
Ben Öğretmen Olmak istiyorum
Gelsin işin zahmetlisi
Ben öğretmen olmak istiyorum
Aşı çubuklarına gövde
..
Ülkemizde ve dünyada eğitim bir ülkenin ilerlemesi,kalkınması,ayakta durması için olmazsa olmazların başında gelir. Toplumları geçmişiyle yarınlarına daha emin adımlarla taşımak için eğitimin çok önemli misyonu vardır.Bu misyonun devamlılığı için eğitim her zaman taze kana ihtiyaç duyar.Bunu da kendisinin geçmişten bu yana yetiştirdiği bireylerle gerçekleştirmeye çalışır. Bireyler farkında olsun ya da olmasın formal ya da informal bir şekilde eğitime katkıda bulunurlar. Eğitim yaşı formal anlamda belki 36 aya kadar düştü ve 3 yaşından sonra belki yaşam boyu eğitim programlarımızıda dahil ederken hayatımızın büyük bir kısmı eğitimle geçmekte. Ülkemizde İlkokul,ortaokul,lise,lisans,yüksek lisans,doktora eğitimi tamamlandıktan sonra bu aşamaların herhangi birinin ardından iş hayatı başlamaktadır. Eğerki öğrenci bu aşamalarda büyük başarı gösterirse belkide yurtdışına gitmekte ve dünya sıralamasında üstlerde olan üniversitelerce "beyin göçüne" dahil olmaktadır,burda yatay bir beyin göçü yaşanmıştır. Yatayda yaşanan bu beyin göçü geri dönebilir,gittiği yerde daha donanımlı olup yuvasına dönebilir,kendisini olabildiğince üst seviyelere taşıyabilir ya da bir aşamada sistemden kopup başka bir hayat yaşayabilir. Zaten bu seviyeye geldiyse kopması düşük bir ihtimal gibi...
Gelelim dikey beyin göçüne. O kadar eğitim alıp teog,lys,kpss,ales,yds girip bölümü,mezun olduğu üniversite ne olursa olsun. Bu sınavlarda başarı elde edemeyen birey,hayatının başlamasını hep ertelemiştir.Zaten başlayacak gibi durmuyordur. Matematikteki dikey eksende gibi aşağı yukarı hareket eder,davamlılık,kararlılık göstemez.Hep pişmanlık yaratır geçmiş tercihleri;keşke daha düşük bir puanlı bölüm yazsaydım da atansaydım diye çünkü yüksek puanla öğrenci alan bölümlerden mezun olan çoğu aday şuan işsiz ve iş beklemekte.eeee ister istemez insan beyni hemen kıyaslama yapabiliyor,benden daha düşük puanla yerleşti ama hemen iş sahibi oldu bense kpss 10 kez girdim olmuyor,alım az puanlar yüksek. Bu şekildeki gibi mezunlara verilen ilk tavsiyelerden biri "özelde çalışsana", oluyor. Özelde özel kölelik yaptırılmak isteniyor ve aday bunu son çare olarak görüyor.Dİkey beyin göçü bireyi hep en derinlere,eksilere,depresyona,tükenmişliğe ve hatta örnekleri çok ihtihara kadar götürebiliyor. Madem 20 yıllar boyunca eğitim almış bireye çıkışta diplomasıyla birlikte iş vermeyecektiniz, neden 20 yıl meşgul ettiniz. Tabikide kendi tercihi bu ama bir zahmet eğitiminin karşılığını da bir nebzede olsa veriniz.
Osmanlı Devletinde Tarhuncu Ahmet Paşa öncelikle devletin geriye doğru on yıllık harcamalarıyla ilgili bir araştırma yapmıştır. Bu araştırma sonunda devletin yıllık gelirleri ile giderinin ne kadar olduğunu yaklaşık olarak hesaplamıştır. Böylece devlet gelirleri ile giderleri arasında denge kurarak denk bütçe yapmayı planlamıştır. İlk kez modern anlamda bütçe hazırlamış, gelirlerin 24 milyon, giderlerin 25,5 milyon altın olduğunu tespit etmiştir.Bütçe açığının saray masraflarının çokluğundan ve lüzumsuz hediye ve bahşişlerden kaynaklandığını görünce, bunları azaltmaya çalışmıştır. Bu çalışma hep hoşuma gitmiştir Tarhuncu Ahmet Paşa ne güzel yapmış,belkide herkes ayağını yorganına göre uzatmış, Devlet bir nebzede olsa toparlanmıştır.Şimdinin teknolojisi,bilgisayar çağı,ilerlemiş eğitim seviyesi ve yüksek kültürü düşünüldüğünde acaba diyor insan çok mu zor denk bütçe gibi bir çalışma yapılarak eksiğimiz fazlamız nedir?, şu bölümlerden,şu işlerden önümüzdeki 10 yıl alımlar az olmalı,gençlerin bu mesleklere yönlenmesi ihtiyaçlar doğrultusunda kısıtlanmalı. Ama nerde? Artık elini sallasan herkes üniversite mezunu,bu anlamda eğitimin denkliğide hesaplanamz mı? Mesela bir A mesleğinden 5000 kişiye ihitiyaç varken 30.000 kişiyi mezun etmenin mantığı nedir. Her mezun iş bulmak zorunda değil diyor bazıları ki bunu diyenlerin zeka seviyesi tartışılır.25 yaşından sonra çaresiz, boş boş gezen diplomalı işsizler,ailelerine karşıda mahcup olmakta,hayatının en önemli yaşları 20li yaşlar çok sıkıntılı geçmektedir. Artık hayat 30-35 yaşında başlamaktadır.Dikey beyin göçüyle 20 yıl aldıkları eğitim yavaş yavaş dibe vurmakta ve bu gençlere eğitim veren öğretmenlerinin,doçentleri,profesörlerinde verdiği eğitim boşa çıkmış olmakta.
Sahi biz niye eğitim alıyoruz, eğitim-öğretim ortamları niye var?
..
Mayis penceresinde sagnak ve gökgürültülü yagmur
Düsen iri damlalar desip delen gökleri topraga döküp bosaltirken
Sirtinda kirmizi gocuk bacaginda mavi don omzunda capraz canta
Akli dünyanin derin bir yerlerinde adimlari islandikca kaldirimlara saplanan
Sopsoguk bir gölge gibi yagmur degdikce ciplak dallarin
Elektirik diregine yakinligini siginip dönen dolanan
Coktan gecikmis bir otobüsün ne geldigi var ne gelecegine
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
Okulun demirbaşları durur karşında,
Üçü de olabilir tabi listenin en başında,
Mesleki tecrübelerini sorarsanız eğer,
Üçü de yolun yarısında 30-40 yaşında…
Sağda Türkçe Öğretmeni Orhan Duman,
Ooo cesaret verir, güç katar dik durman,
..
Yazılı sözlü sınavlarında.
Canımıza can katan kopya.
Çalışmasan olmaz kafalarda.
Çalışanların hatırlaması, kopya.
Bilmeyene ne denirse densin.
..
