İnsan ruhu,
Başkasının olan bedene
Bu denli nasıl sahip çıkıyor?
Düşündükçe çıldırıyorum.
Dürüstlüğüyle,
Samimiyetiyle,
Sevecenliğiyle
Her seferinde kendime
Biraz daha yakın hissettiğim;
Gecenin karanlığında
Ay ve yıldızların aydınlattığı
Ağaçlara,
Binalara,
Yollara bakış atmaya
Elveren cama
Yıllar geçer,
Mevsimler geçer,
Aylar geçer,
Bir âfâktan âfâka
Aylı, güneşli
Günler geçer,
Minik elli bir bebeğin
Ellerini mum ışığına tutmasıyla
İnsan da hayranlık uyandıran
Dev yavrusu,
Bir yavru kedinin
Işık karşısında
Gökte, birbirinden farklı
Desenler çizen yıldızlar,
Tan vaktinde bir boyacı kesilip
Dağları, kayalıkları, gölleri
Sarıya, pembeye, mora boyayan
Güneş ışığı,
Bir tan vakti
Benzinlik Gözcü Kulesi'nde
Uğultusu kulaklara kadar gelen
Haftasonu demeksizin
Sıcak yuvasından çıkıp,
RAB'bin bahşettiği ailesini
Otobüse yetişme telaşında;
"Sınavda, ne yapacağım?" kaygısında;
"Nasıl iş bulacağım?",
"Bu ülke nereye gidiyor?",
"Ayın sonunu nasıl getireceğim?"
Kara düşüncelerinde;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!