Nurten Tarım Şiirleri - Şair Nurten Tarım

Topla yağmurları gözlerim
Kadehinin doyumuna mezeleniyor duygular
Rüzgar sürgüsüne süpürülsün kümülüs
Kalbimde aşk alazı oldukça
Beni düşüren gölgemde çamurlaşmasın toprak

Bırak kalsın gözlerimde bakışın
Karanlığa inat serpiliyor gök sineme
Rüzgarın vurur suskunluğuma
Sen olursun sıla kokulu poyrazlar

Bırak kalsın ellerimde teninin kokusu

Rengime aldanma
Gölgelenmiş gerçeğin eylül sarısı
Makamın yok oturma gönül soframa
Vuslatın izdüşümü ayrılık
Aşk masumiyetse olur mu lekesi
Şüpheme kazan kaldırıyor

Gözlerime düşmüş gece, sinem yasta
Nerede beni güldüren yüzler
Nerede kara gün dostları
Ay karanlık güneşe küsmüş yıldızlar

Bir gelinin elleri

Gitme kal deseydin
Sesine sesim olurdu nefes
Düşürmezdin düşmezdi
Ezgime sarı erguvan

Aşk çarkında gönlüm dönence

Beni fısıldar beni dersin
Rüzgar nefesinle melteme döner
Sabah serinliğinde düşersin dilime
Yaprakları yalayan esintilerde
Tanırım seni

Sanma ağlıyorum
Yaşlarımı sattım yağmura
Bulutlara karıştı aşkın
Damla damla aktı toprağa

Sanma düşünüyorum

Madem gidecektin neden geldin
Gülümsemelere gözyaşı dolarken
Neden yaktın beni boşu boşuna
Yoksa
Sende ölüme koşan
Bedenimden geçen can gibi misin

Ecelinden uzaklaşmak için
Ölüme ayna tuttu
Gün bitiminden doğan güneş
Gitmelerin ikileminde
Dokunabilmek için bulutlara
Dedi rüzgar bana tutunman gerek

Bağrıma bastığım özlemini akıtırım zamana
Yüzünde solurum baharı
Kavalın yanık nağmesine meleşir kuzular
Dağ yamacı çayırlara yayılır kahkahalar

Kristal düşlerimle ter atar geceler