Ben çok mana yüklerim de sözlerime
Çok sevmeyi bilmeyen anlamaz beni
Anlatayım derim, söyleyeyim sevdiğime
Bir fırsat vermez, dinlemez beni
Çok sevmeyi bilen hiç fırsat vermez mi sevdiğine
Yitik bir akşam daha geçti
Amansız bir gece daha
Bulutlar beni anlamadan gitti
Ağlamadılar halime bir daha
Nedenini bilmediğim sonlardayım şimdi...
Karanlık artık çok bastırıyor
Hissediliyor yakındır güneşlerin açması
Gözler yorgunluktan artık kapanıyor
Ama yakındır asıl gözlerin açılması
Gözlerde derin bir tedirginlik var
Senle hiç karşılaşmayacağım
Sonu sana çıkmayan yollar
Hiç üzerinde yürümediğin
Belki de yürümeyeceğin yollar
Üzerinde yürürken aklımda hep sen
Öksüz bir harfiyim ben alfabenin
Başlamayacak hiç bir mısra benle
Bilmeyecek hiç bir kimse
Boğazda düğümlenen tüm kelimelerin benle başladığını
Haykırıyorum aşkımı işte satırlara
Belki kuşlar duyar da cıvıldar sana
Belki rüzgâr duyar da fısıldar sana
Belki sevgim bulut olup yağmur olup yağar sana
Güneş doğar belki, ışıldar sevgimi sana
Hani o sevgimi yağdıran bulutların ardından
Zümrüdü Ankalar gerek kalbimin ötelerini görmeye
Yılkı atlar yetiştir oraya gitmeye
Hasretle döşeli yolları geçerek gel
Uğra bir kere olsun ne olur
Tılsımını anla sevmek dediğinin
Seni ne kadar sevdiğimi soruyorlar
Gözümü her kapattığımda görecek kadar
Bilmiyorlar seni, senin bana sevgini soruyorlar
Gözümü her açtığımda hiç göremeyeceğim kadar
İçimde bir ben daha var
Ona her şeyin bittiğini anlatamadım ki
İmkânsızı görmek
Ümidi öldürmeye yeterdi hâlbuki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!