Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Ben bir insanım!
Ve bir kadınım!
Sevmek, sevilmek hakkım
Narin bir fidanım
Kırılmasın dallarım
Yalvarırım Allah'ım!

Tek, tük cılız lâmbalar.
Yanıyor sokaklarda.
Çıt yok, ses çıkmıyor.
Sanki, hiç kimse yaşamıyor.
Yıldızlar pırıl, pırıl,
Odamın içine vuruyor.

Kar olup yağandım.
Su olup döndürdün.
Köz olup yanandım.
Sen beni, kandırdın...

Umudu bekledim.

Sana gülüm diyemem,
Gül ömrü pek az olur.

Sana bülbül diyemem,
Gül bana düşman olur.

Karanlıklar içindeyim.
Zifiri bir karanlık.
Etrafımı sarmış, ben içindeyim.
Kıpırdayamıyorum.
Anlatamıyorum.
Bir sis çökmüş, etrafıma.

Zenginlik mi? fakirlik mi?
Güzellik mi? çirkinlik mi?
Hiç önemli olamaz ki.
Sevgin büyük zenginlik ki.....

Sanki ben bu dünyaya dert çekmeğe mi geldim
Dökülen yaşları mı ellerinle mi sildin
Yarı yolda bıraktın hatayı ben de bildin
Üzülme! giden gitti, bir daha geri gelmez..

Dağlar benim yârimdir, doğar sabah güneşim,
Ümit gülleri ektim, bitmesini bekledim.
Hayat boş yere geçti, ısıtmadı güneşim,
Günü güne ekleyip, yollarını bekledim.

Ne kadar zaman geçti,
Seni görmeyeli.
Bilmiyorum.....
Fakat şimdi saçlarımda
Tel tel aklar,

Yar sana kurulu bu gönül tahtım
Aşkın ile konman yetecek bana
Ruhumu adadım sendedir bahtım
Bu sevdaya banman yetecek bana..