Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Bir tek, seni sevdim.
Bir tek, seni aşkım.

En son eserimi,
Okuyamam ki.

Bana oyna diyorlar! niye oynayım!
Kahır kısmete düştü, bunu neyleyeyim!
Alem oynarmış! varsın, gülsün oynasın!

Huma kuşu gibiydin, yükseklerde uçardın,
Şimdi kanadın kırık, kaçamazsın sen gönül.
Denizler, göller demez, gece gündüz yaşardın,
Boyunun ölçüsünü, şimdi aldın mı? gönül.

Ecel cana gelir, gönül yolunda
Kalbin yavaş yavaş, biter sonunda
Gidenler yanında, senin kolunda
Gidersin dünyadan, ey fani insan!

Gözlerde fer kaçmış, bakışlar donuk

Bugün gönlümün bayramı,
Zeytin gözlüm, geldi.
Mor dağlar, çiçeklere büründü
Bak! gördünmü? leyleklerde döndü
Bahar yağmurları,
Gönlümde dans ediyor.

Sen'mi beni terkettin!
Bak! hala benimlesin
Gecelerde çınlıyor, sesin
Bu nasıl terkediş!
Sen bile hala benimlesin
Gökkubbeye sinmiş resmin

Bu ışık sönmez
Bu Vatan gitmez
Bizler dururken
Evlâtlar ölmez.

Gül dalında güzeldir, ayrılır mı dalından?
Hep ahûzar eder de, vazgeçer mi yârinden?
Aşk dermandır canlara, şifa olur balından,
Söyle sevgili söyle! gül dikensiz mi olur?

Bekledim, çok bekledim.
İstedim, çok istedim.
Suyun oldum, çağladım.
Yoluna bel, bağladım...

Kimsesizim, garibim.

Şu yaşamda neler buldum!
Yola düştüm gider oldum!
Yalan dolan ben hep doldum!
Yola düştüm, gider oldum..