Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Bana çamur atan ey zilli dilber
Senin bu cüretin nereden gelir?
Tanrı insanları baş tacı eder.
Senin bu cüretin nereden gelir?

Gün kara çalma
Günü.
Çal karayı
Yüzüne, gözüne.
Boya, boyan
Boyanabildiğince.

Sen benim baharımsın, dallarımda açarsın,
Sen benim güneşimsin, şafağımdan taşarsın.
Sen bitmeyen duamsın, dilimdeyken çoşarsın,
Kardelen çiçeğimsin, benliğimde yaşarsın.

Tebâsına söz vermiş, sözlerini tutmuş.
Milletin üzerine, kinlerini kusmuş.
Dinler bahçelerini, çiçeklerle sarmış.
Türklüğü hiç sevmemiş, hep yabancı kalmış..

Gün doğuyor penceremden.
Gece gidiyor odamdan.
Zaman akıyor üstümden.
Hala neden gelmiyorsun..

Gözlerimin kadehinden.

Hayalin sarıyor, gecelerimi
Gönül bu istiyor, seni bulmuyor
Kaldırsam hasretin, pecelerini
Gönül bu istiyor, kısmet olmuyor.

Sen bir dağın ardında.
Ben öteki dağın.
Sana yetişemem ki! ..

Bilmem! hayal mi gördüm, Yoksa gerçek mi sandım,
Kendimi aldatmışım, yoluna inanmıştım.
Verdiğin vaatlere, nasıl aldandım kandım,
Ruhumu yandırmışım, meğerse ben kanmışım.

Mecnunu kıskandıracak
Leyla'yı ağlatacak
Çılgınca çoşacak
Taşacak
Aşka davet ediyorum..

Ekmeğimsin, aşımsın.
Aşımdaki, tuzumsun.
Soframdaki, nimetsin.
Gönlümün, ilâcısın...