Nurdan Elver Şiirleri - Şair Nurdan Elver

Geceye durdu sabah
Toprak dinlemede
Sessizliği.

Başağa durdu ekin
Rüzgâr esnemede

Yine yalnızlığımı söylüyor rüzgar,
Kulaklarıma fısıldıyor bağıra bağıra,
Yüzüme tokatlar atıyor;
Yine yalnızlığımı söylüyor rüzgar.

Şiirlerime gömdüğüm aşkım,

Düşün bir;
İnsan bir şiir için yaşasa
Doya doya,
Bir şiir için sevse
Doya doya.
Bir tutku olsa yaşamak

Ben en çok senin ellerini sevdim;
Parmak uçlarını, avuçlarını hatta.
Ben en çok senin ellerini sevdim;
Kalem tutan, yazan hatta.
Ben en çok ama en çok senin ellerini sevdim;
Ekmeğini taştan çıkaran, yaratan hatta.

Sanki sabahlar soluksuz
Sensiz.
Sanki güneş doğamıyor,
Rüzgar esemiyor,
Nefes alamıyor sabahlar sanki,
Sensiz.

My nose is tinkling
On over-excited musks.

Nesting in heart
Captured to a scent.

Tükenmedi duygular, bitmedi
Aşkım.
Bitmesi beklenemez;
Böylesine derin bir duygunun.

Ancak durulur belki

Ich bin.
Aber ich habe mich nicht.
Darum werden wir erst!

Ich bin bei mir.
Aber ich bin nicht wie ich seien soll.

Sen...
Derin bir iz.
Sen...
Özlemim.
Sen...
Güneşim.

- Tak tak tak!
Hu hu, kimse yok mu?
Benim adım Âşk,
Aç gözlerinin kapaklarını!

- Tak tak tak!