Nuray Sarac Koparal Şiirleri - Şair Nura ...

İçim daralıyor!
Bir yandan yazıp,bir yandan ağlıyorum...
Kolay olsaydı,
Adı Aşk olmazdı heralde...
Ben benimle başbaşayım yine...
Aşkımı üç yol ağzında bıraktım...

Ne kadar acı çektiğimi bilseydin
Bu sessizliğini bozarmıydın acaba...

Gerçekten bıraktın mı beni...
Yani gerçekten içinden kovdun mu şimdi sen beni?
İnanmak istemiyorum!

Ben sen de takıldım...
Sen ise,
Kimbilir hangi şıllığın eteğindesin şimdi?
Hayalimdeki ruh,
Sana içiyorum bu aralar...
Sımsıkı sarıyor,

Birini şuursuzca sevip
Ondan vazgeçmeye çalışmak
Ne kadar zor bir şey...
Elinde kürek;
Kazdıkça kazıyorsun toprağı da,
Bir türlü aşkını gömüp

Ellerim titrerken yazıyorum seni...
İlk görüşte aşık olduğum adam...
Günlerce aklımdan çıkmayan
Saatlerce resmine bakıp
Aşkımı içime kilitlediğim adam
Bir gün çıkageldi.

Seni bir bebeği sever gibi seviyorum

Masumca ve sessizce...

Seni dünyadaki tek bir canlı gibi seviyorum

İşte hep böyle oluyor...
Vazgeçmeye karar verdiğim an
Aklıma dudaklarının tadı geliyor
Sonra teninin çapkın kokusu...
Lanet olsun sana!
Kimbilir kimlere dokunuyor

Bir yıl daha bitti Baba!
Sensiz bir yılbaşı akşamında
Koray'ın üstündeki kaban senindi...
Ben unutmuş gibi yaparken
Oğlun yanında getirmiş seni...
Koptum ben yine...

Kalbimin tam ortası,ruhumun yarısı;
Düşündüğüm müddetçe
Benimlesin biliyorum!

Gümbür gümbür akan
Bir şelaleyim şimdi...

Uzun zamandır kendimi
Hiç bu kadar kötü hissetmemiştim...
Darmadağınık odalarım,
Buz gibi ellerim,üşüyen ayaklarım
Ve evet içim dışım donuyor...
Oysa soğuk değil evim