Nuray Sarac Koparal Şiirleri - Şair Nura ...

Koray'ın saçlarında beyazlar var artık!
Gözlerinde hüzün,kalbinde acı,
Beyninde sorunlar var...
Küçükken hep didiştiğim,
Ona göre sözünü hiç dinlemediğim
Onu ne kadar çok sevdiğimi bir gün

Ömrümde böylesine bir seni...
Hep seni...
Sadece seni!
Hep yarım bıraktığım mısraların
Sessiz çığlığındasın sen...
Dilim susarken,kalemimden

Efsun dediğim,tutku dediğim
En çok sevdiğim,en çok kızdığım kadın
Ne olur gözlerimin önünde kaybolup gitme!
Biliyorum yok olma isteğini...
Sevgisiz büyüyen kalbini...
Tutunmak isteyişini...

Aşka kilit vurdum!
İstemem...
Camdan dahi bakmasın
Yüzüme...
Bıktım yalanlardan,
Yalancılardan

Seni düşünmemek ede olsaydı
Vazgeçmek bu kadar zor olmazdı.
Aniden yüreğimi delen sevgini
Yaşanmamış farzetmek hiç kolay değil.
Unutmak mümkün değilken seni
Ruhumda açılan yara

Ahh Anne!
Olsaydın şimdi,gülerdin halime
Tuvalette kahve içip,
Mutfakta şiir yazıyorum.
Onbeş yaşımdayken,gecenin bir vakti
Denize atladığımı gördüğünde.

Seni özlediğim zamanlarda

Bir telefon gelsin diye

Beklediğim anlarda

Efsanenin adı Erdoğan...

Bebeğini toprak yuttu onun

Pembelerdeki beyaz Yasemen

Yok! Bu sefer başka eminim.
Korkmaya başladıysam kendimden
Bir an aklımdan çıkmıyorsa
Çalmalıyım imdat zillerimi...
Onun,şunun,bunun gibi değil
Eşsiz bir yaratık sanki...

Kurumuş gülleri vardı...

Sevgililerinin sadece adı vardı

Gülen gözlerinin derinliklerinde