Belâ Kişinin Dilinden Şiiri - Mecit Aktürk

Hayat yolu derin deniz; gizem dolu girdabı var
Hakikati bil ve şaşma; bir bütündür ruh ve beden
Konuşmanın da -biliriz- bir usulu adabı var
Her sözcükle bir anlaşma imzalarız fark etmeden

Bir anlaşma ki; evrenle, kendimiz ve muhatapla
Başarısı basirete, maharete, sabra bağlı
Bir anlaşma; can verenle, Hirâ’dan gelen hitapla
Mahiyeti o sirete, musibeti kabre bağlı

Cahil dese de elinde, belâ kişinin dilinde
Hedef yanlış koyulmuşsa, koşsa dahi boşa o ter
Yaş dolmuşken mendilinde, fer yok ise kandilinde
Kul dergâhtan kovulmuşsa, duasına baksa yeter

El Mucîb’in ol katında ne iltimas, ne imtiyaz
Önem arz eden mahiyet, ihlâsa tabi her niyet
Sabır ise Hakk’tan niyaz, sabır için gelir ayaz
Gereken haddizatında; sağlık, huzur ve afiyet

Kalp gözüyle bakıp -eğer- hâlimize etsek nazar
Uzatılan her cihetten tuttuğumuz ip eriyor
Dünyadaki tüm zerreler emin olun bizden bîzâr;
Kötü kelam, kin, nefretten, intikamdan ürperiyor

Geçip akıl süzgecinden, öğüt veren bir vecizdir
"Kırk kez tekrarlansa bir söz, akıbette öyle olur"
Emin ol Hakk’ın gücünden; sanma ki -hâşâ- acizdir
Kalbindeki saf îmansa, muradını söyle... olur!

Ağzındaki kemiksizi ırak eyle negatiften
Arzını arz Sahibine edep ile dile getir
Müsbet düşün, söyle sözü; yolun geçsin bir ariften
Sarıl Rabbinin ipine, nefsin zelil hâle getir

Nedir bunca telaş, hırsın; ne bulursun bu inatta
Kime ihtar onca kabir, kime ikaz onca salâ
Hakikatte ne sen varsın, ne ben, ne biz kâinatta
Şahit İncil, Tevrat, Zebur; var olan Bir Hakk Teala

Üç nefeslik bir kafeste bir asırlık lavaşın var
Biter tasan, çilen, derdin âkıbeti idrak etsen
Kızıyorsan, her nefeste kendin ile savaşın var
Muhkem değil gönül yurdun kırılmaya müsaitsen!

İbret düştü nasibime, hitap etti her hissime
Zincir vurdum kaprisime, benliğimi buldum yokta
Mumum, hayrım yok dibime; bakmayın alev isime
Söylerim kendi nefsime, bir günahkâr kulum... nokta.