Nokta Şiiri - Mecit Aktürk

Ölümü g/özleyen yüz binlerce ruh
Soğuktan donarken son duasında
Ceset kıvamında tonlarca güruh
Resûle ümmetlik iddiasında!

Belli ki bozulmuş, acayip bu dem
Bir dem ki; utanmak hayvana mahsus
Kırdım zincirini ey kara kalem
Öfkemi zalimin suratına kus!

Kus ki; onca zulme isyana dair
Gökkubbe altında bir feryâd olsun...
Kus ki; yetim, öksüz, yaşlı... vesair
Binlerce şehidin ruhu şâd olsun

Umudu yeniden ayağa kaldır!
Beyhude olmasın döktüğüm bu ter
Ucunu en ağır sözlere daldır
İnsana ahdini hatırlat yeter.

Kader köz attıkça gönül yarama
Oduma kıyasla yanardağ ne ki
Ruhumu kemiren çok şey var ama
Dört dize içinde özetle, de ki;

Kundakta günahsız bebeğe kıymak
Düpedüz kahpelik; fazlası hatta!
Siyonist itini adamdan saymak
Bozkurta hakaret sayılır. Nokta.