Nöbetler Şiiri - Oktay Güvener

Kar yağacak
Ve sen yine kapatacaksın gözlerini…
Sonra yine üşüyeceğim Ben…

Ne ifade eder tendeki tüm zerreler,
öznenin sen,
Yüklemin ben olduğu yerde…

Sana varan hecenin varlığı ile,
harmanlanan geceler gibiyim…
İniltilerim bana yabancı,
Kendim kendime ağır bir sancı…

Kaç üşengeç ömür oldu,
Ve kaç yıl oldu sek sek oynamayalı,
çürüdü insan…

Nöbetler
Nöbetler
Nöbetler
….
Seni
ve yalnızlığı düşündürür,
Sensizliğe nöbetler…

Zulamda, sensizlik işkenceleri
ve paramparça anılar...

Gökten yağmurlar bitti,
Yerden ihanet bitti;
Aşk bitti, çay bitti, sohbet bitti…
Sonra sen bittin…

Kalpler kayıp birbirinden uzaklaşırken,
arzular tuzak…
Ömrüm sarısıcak…
Can ister elim varmaz,
Arzular bülbül olmuş çorak çöllerde…

Bütün dünya karnındayken annenin,
Ben dünyalar doğurdum sana,
Sen bile tanımazken, bilmezken seni.
Ben seni yaşattım ruhumda.