Nöbetler Şiiri - Arap Kurt

umut fakiri gönlüm sensiz viran olurdu
uyku bilmez gözlerim geldiğini görürdü

görürdü bir zamanlar beklerdi gelişini
demek ki unutmamış umudun ölüşünü

uykuya dalıp gitmek doldurmuyor boşluğu
düşüme kâbus uğrar unutturur kuşluğu

benim belalı başım taşa değdi bilmeden
saçlarıma kar yağdı bir kez dahi gülmeden

gecelerin sırrını eren bilir sabaha
kalbine mukayyet ol aşk girmesin bir daha

damarımda dolaşan ateş renginde nehir
dünyanın tadı kaçtı neye dokunsam zehir

sürsem yaralarıma turna verse bir telek
bu çark zalimin çarkı una çevirirdi felek

telleri pasa teslim aşık sazı gibiyim
ölü balıklar yurdu denizlerin dibiyim

başımdaki ağrıyı hâlâ dindiremedim
uçurtmam gökte kaldı tutup indiremedim

kurtoğlu kimse bilmez dertli bilir derdini
elalem düğün eder boşa yorma kendini