44- de
Ruhlar aleminden bugün gedim dünya ya.
Saç üstünde kavrulmuş toprakla, kundaklandım.
Topraktan gelmiştim,toprağa dönecektim.
Daha ilk günden toprakla belendim.
O, 'ol' dedi oldum ben.
Galübela da doldum ben.
'Seni sevgimle yarattım' dedi
'Secde et bana yürekten...'
Ol aleme secde ettirdiği ben,
Benim secde ettiğimse Yaratan.
'Benden çok kimseyi sevme,
en çok hakkı sev 'diyen...
Sevdim Mevlam yarattı diye,
çünkü yüreğime üfleyen O.
Galübeladan beri yüreğimi,
ey canan, sevdayı sânem eğleyen;
bu dünyada en kıymetlimsin diyen.
kimi eğlersin, de bana bunca zaman...
zaman eğlenmez, ey sinemi yakan.
baş koydum, bu sevda yoluna diyen,
eğer bugün;
hıçkırıklar tıkamamışsa boğazını,
göz yaşların akmamışsa sel gibi.
hasretim çöreklenmediyse yüreğine,
unut gitsin beni, olmaz mı sevgili...
sana hasret gözlerimi.
Eğer arıyorsan güzel Mevla-nı
O'na ulaştıracak emareyi.
Düşün sende ki olanı biteni.
Gizlidir bedende ilah'i vahi.
Arama Mevla-nı başka bir yerde.
Bugün on dakikalık mola da, sigara içerken önümde uçuşan bir kaç yaprağa takıldı gözüm.Rüzgar nerden eserse o tarafa doğru savruluyorlardı.Tıpkı yolunu kaybetmiş insanlar gibi...
Içlerinden biri vardı ki sanki meydan okuyordu esen yele...Elinden geldiğince yerinden oynamamaya gayret ediyor,bazen hafif sallansa da yolundan asla dönmüyordu.Hep aynı yöne bakıp duruyordu...
-'işte' dedim,kendi kendime.
-'Bu benim yaprağım.Tıpkı benim Ulu Çınarım gibi...
Ne kadarda kendinden emin.Hiç bir rüzgar onu yolundan dönderemiyordu.Oysa ne kadar hafif ve narin.Rüzgar sürüklese de kendi yönüne gidiyor.Diğerleri gibi bir oyana bir bu yana değil.Hep aynı yöne gitmeye çabalıyor.'
aşılmaz yolları aşıpta geldim.
aşkın fermanını aldımda geldim.
yalanı riyayı görüp kahroldum.
nerede sevdan diye sordum ağladım.
bir kaç gün oldu vatana geleli.
Arar oldum; Hz.Muhammed i arşa kaldıran gücü.
Arar oldum; zulme baş kaldıran Hz.Ali kılıcını.
özler oldum; hak adalet diyen Pirsultanı.
özler oldum; Yunus Emre deki bilgeliği...
Pervane oldum; yurekte ki inanlık sevgisine.
Arar oldum; Sabrı bana öğreten Eyyup Sultanı...
ben bir canım, candan öteye.
yüreğimi asla yormam kötüye.
bütün insanlar ersede maddeye.
huzur maneviyatta, demeye geldim.
heceledim Islami, ilk geceden.
Giderdim, gönülden kini
Kin tutanın yoktur, dini
Ey yarenler! ben bu sözü
Yunus Emre den aldım özü
Vara vara vardım yar iline
Balkona oturmuş,ufka gözlerini dikmiş,güneşin batısını izliyorum bu akşam.Elimde gönül kadehi, içi saf sevgi,dostluk dolu...Kayıtsız kalamıyorum.İçim cız ediyor.'Bugünde gelmedi,dost bahçeye.'Diyorum kendi kendime...Daral geliyor, nefesim kesiliyor,boğazıma bir yumruk düğümlenip duruyor...Yutkunuyorum...Yutkunuyorum...Gitmiyor.Gözlerimde bir damla yaş...Hayır hayır yaş yok...Eli kalem tutanın gözlerinde yaş olur mu? Olur da...Bende yok...Bir damla, oda gönül kadehimden düşüyor yanaklarıma...
Ufukta; ışınlar raks ediyorlar,yeniden doğuşu gerçekleştireceklerine inandıkları icin....El sallıyorlar 'Yarın yine geleceğiz. Ölüm yokya ucunda,yarın yine geleceğiz.' Diyorlar.Benim yüreğim hüzünlü,küskün batan güneşe...'Gelecekti gün batmadan...Söz vermişti,gelecekti! Az biraz daha bekle güneş,sen batmadan gelecek.Söz verdi gelecek! Az biraz daha zaman ver dosta...' Oysa zaman yok ki...ne kaldı ki ömürden...
Yarın güneş yeniden yeniden doğacak binlerce yıl olduğu gibi.Rabbim izin verirse göreceğim,tan ağırırken.Ben göremesem bile diğer yaşayanlar,nefes alanlar görecek.
'Güneşin batmasını engelleyebilir misin ey insanoğlu? ' Diye kendime kızıyorum.'Gücün buna yeter mi? Bu mümkün mü ki? ' Değil! elbet değil...Güneş her zaman doğar ve batar...Doğacak vede batacak! Bu batışı engellemeye kimin gücü yetecek?
Dostluğun riyaya yenilişini mi izliyorum, sönen,yok olan güneşin ışınlarında...Emek...Yılların emeği yok mu oluyor, hırsın kamçısında? 'Dur! ' Diyemiyor muyum? Yüreğim; Param parça oluyor,kanıyor, inliyorum... Sesim kısık,yüreğim yanık...Yok oluyor dostluk,çöle dönüyor,heyhat! Ben engel olamıyor muyum? Oysa ne kadar güzeldi bir tatlı dil,bir yudum gülümseme...Paylaşılan bir dilim ekmek yada simit...Seni düşünen, senin için canını siper eden bir dostun olması.Gecesini gündüzüne katıp,yoktan var etmeye çalışan birinin varlığını bilmek,hissetmek...Sarımsak tarlasını birlikte ekip, birlikte biçmek...Hatta ve hatta çiftçi dayının tarlasını bile birlikte ekip biçmek...Hasat olmasada...
Güneş gitti...Ufuk al kızıla boyandı.Viranede baykuşlar öter gibi dost bahçesinde de baykuşlar öter oldu.Ne suçu var ki baykuşların? Dost bahçesine uğramayan, dostluk nedir bilmeyenler utansın...Baykuşları öttüren,dost bahçesini kimsesizleştiren insanoğlu utansın.Gonca gülle bezenmiş dost bahçesi karaçalılara büründü.Ne suçu var ki karaçalıların? Onlar ıssız buldukları dost bahçesin de elbette özgürlüklerini ilan edecekler.Onlar görevlerini yapıyorlar.Keşke herkes baykuşlar,karaçalılar gibi görevlerini bilselerdi...
Beyhude kıvrılır, gurbet yolları.
Ne etsen,ne eylesen, yoktur dermanı.
Almışsa yürek, aşkın fermanını
Durduramaz onu, gurbet yolları.
Gurbetciyim bilirim, hasretleri.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!