Nilüfer Kozoğlu Şiirleri - Şair Nilüfer ...

böğürtlen çileği, motifli döşeği
bileği, diken prangaya yaslı

kan revan pelerini, gül dövmeli ayağı
verevine gezer, dünyayı

yeni baharlar gelmiş bak!
açsana pencereni...
açsana yüreğini ellerin kızı gelmiş
tepeden tırnağa yeşil
güneşi giyinmiş sarı,
denizi içmiş hırçınlığı ondan bu kadar mavi...

Beni Maçka'ya götür Nilüfer

Maçka parkına gidelim
Bugün hilal doğacak
İndin yeryüzüne
Delice bumerang oynayalım

onun bir sihirbaz olduğuna karar verdi
onunla birlikteyken zaman belirli parametrelerini kaybetti.
her şeyin anlamını kendi merkezine çekiyor ve onu ışık ve renklerle dolu bir şekilde geri veriyor gibiydi. dünyayı yeniden yaratmasına, sıradan saatlerin nasıl vahşi ve gizemli hale gelmesine bayılıyordu.

ÜçHAZiran²bin2uç

Kuşun gün batımı kanadı değdi göle
Su çiçeklerinin usulca yüzünü öttü devasal yaprak

o sabah güneş ışığı yavaşça pencereyi doldurdu
nadir bir bağbozumu

baharın son gününün soluk altın rengi
şafakta bile ince bir sıcaklık
yazların derin ritüellerinin

karanlıkta
bir vanilya kokusu vardı

eriyen beyaz mumun
yumuşak hatırası
doğum günüydü

rüyalarında balinaların karınlarında erkekler değil,
yıldızlar vardı.

kozmik aryalarda aşk kelimesinin izini sürdü,
kar melekleriyle ebegümeci çayı içti.

gün ışığı meşe ağacında titrer,
küçük kız yalınayak oturuyor,
merdivenlerin yumuşak eski ahşabına hafifçe yeşerir.

mavi bir cam kaseden süt içiyor,
çimenlerin üzerinde dans eden gölgeleri izliyor,

yılan elini ısırdı
bir ah demedi
ve
rosemary uyandı
kan yerine.