Bahara isyanın karıştığı 27 mayıs 1980 yılında,denizin gökyüzünü kucakladığı Silifke'de dünyaya gelmişim.Belkide bu yüzdendir maviye olan hayranlığım.
Gözlerim rengini bahardan,asi ruhum hırçınlığını vazgeçemediğim denizden almış sanırım.O nedenle kendi dalgalarım insanlara zarar vermesin diye,onlarca dalgakıranım var yüreğimde...
Şiirle tanışmam,yine şiir kadar güzel oldu.Ama bu bana kalsın istiyorum.Herkes kadar sevdim,herkes kadar sevildim,ama herkesten çok incindim.Bu yüzden büyümek benim için,hep kalbim ...
Eski sevda masallarını dinleyerek,
Ve keşkelerine sarılarak yaşarken,
Anlarsın doğrunun bu şıklardan hiçbiri olduğunu.
Ömründen bir yaprak daha eksilirken,
Yaşamak için iyi bir neden ararsın.
Sonra bir ses gelir dokunur,
Şimdi soğuk bir hastane odasında,
Bir dolu kabloya bağlı,monütörler dinliyor nefesini.
Bunca sene bizden sakladığın,kalbinin içindekileri,
O makineye söylüyorsun.
Ve ben sadece dua edebiliyorum;
Bu inip çıkan çizgilerin devam etmesi için.
Artık çok geç susturmak için hüsranımı.
Çok geç yeniden başlamak için.
Konuşmak,susmak,sevmek için geç.
Aşk bizden geçti!
Düşlerimizden gece,yağmurlarımızdan kışlar geçti.
Yalnız bir kumsal gibi,
Hayat uzun bir yolculuktur.
Soluklandığımız duraklar vardır.
Bazen bir kahve içimi kadar kısa,
Bazen bitmeyen bir şiir kadar uzun.
Kimileri gelir geçer hayatımızın kıyısından,
Kimileri vardır bir parçamızı veririz ardından.
Bir gece;
Yıldızlar silinir, şehrin karanlık tepesinde.
Uzak düşlerin ışıklarına bakarsın,
Buğulu bir araba camından.
Bir kez daha,
Yanıbaşından sessizce geçip gider aşk.
Gece yavaş biter,
Özlem dolu uzak bir şehirdeyse yolu gözlenen.
Beklemek; yastığına düşen gözyaşı olur çoğu zaman.
Bilirsin aynı gerçeğe uyanılmaz başka şehirlerde.
Sen yüreğini koyarsın yollara;
Üstüne basıp geçer başka yolların yolcuları.....
Yollarmıdır iki kalbi birbirinden ayıran?
Yoksa ayrılıklarmıdır bir kalbi yollara koyan?
Güneşin hızla kaybolduğu,
Karanlık tepelerde kalır kalbi en çok kırılan.
Ve sahile vuran denizyıldızı gibi,
Kupkuru olur bir yarısını denizler ardında bırakan.
Bütün dünya yok dedi,olamazsınız dedi.
Sen Eylül'dün,ben Mayıs.
İlkbahar sevdalanamaz dediler baharın sonuna.
Önümüze kocaman engeller koydular.
Neydi bizi bu denli ikimiz yapan anlamadılar.
Geceleri yıldız çaldığımız bir gökyüzümüz vardı oysa bizim.
Geceyi karanlık yapan;
Güneşin aya küskünlüğüdür.
Gündüzün aydınlığı;
Ayın güneşe özürüdür.
Hangisi sırtını dönebilir ki diğerine?
Gökyüzü ikisininde meskenidir....
Sevmekten hükümlü bir Hazirandı bana geldiğinde.
Çocuk ruhum yeşillere büründü.
'Biliyorum bu gece beni düşüneceksin' diye başlamıştın söze,
Ve ben her gece seni düşünür oldum.
Telefon tellerine gömdüğüm,
Koca bir hasret oldun yüreğimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!