Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

SÖZ OKLARI

Hayatın gayesini anlayamaz çokları
Emanet canlarıyla var sayarlar yokları
Hicran diken misali saplanır sinelere
Evvelâ yürekleri kanatır söz okları

HASRET IRMAĞI

Hasretin bir ırmaktır, denizlere karışır
Akıttığım gözyaşı çeşmelerle yarışır
Karakışın ardından bahar sabırsızlanır
Sevenler hep küs kalmaz, elbet bir gün barışır

İRFAN BAĞI

Gafletten kurtuluşa ermeye bak ey insan!
İrfan bağından güller dermeye bak ey insan!
Bu fena yol, yolcuyu hayırlara götürmez
Gittiğin uçurumu görmeye bak ey insan!

TENEŞİR

Puslanmasın kalp aynan; bırak nefreti, kini
Yediğin herzelerin sayısı geçti bini
Öldüğünü farz eyle, kılınıyor cenazen...
Bir anlık yatırıver teneşire kendini

BENLİK HEYKELLERİ

Benlik heykellerini kırana selâm olsun!
Aşk temelli bir dünya kurana selâm olsun!
Virgül gibi eğilen uzak dursun bizlerden
Elif misali dimdik durana selâm olsun

KABUKTAN ÖZE

Kabuğu aşamayan, özleri nasıl görsün?
Yokuşa katlanmayan, düzleri nasıl görsün?
"Göz görmez, akıl görür" demiş ulularımız
İdrâki kör olanın gözleri nasıl görsün?

ÖLMEDEN CENNET İSTEMEK

Doymayı bilmez insan; brüt değil, net ister
Yarını yedeğinde tutmaya senet ister
Bilse de sonsuzluğun yolu ölümden geçer
Tuhaftır insanoğlu, ölmeden cennet ister

(BÜ)YÜK

Ufku geniş olanın nazarı büyük olur
Nice boş kafa vardır, omuzlara yük olur
Davası olmayanın ardında bıraktığı...
Taş topraktan ibaret sade bir höyük olur

GÜN GÜNDEN FARKLI DEĞİL

Yoklar tünelindeyiz, tükettik bütün var'ı
Hayatın kışındayız, kim küreyecek kar'ı?
Yelkovan can çekişir akrebin kıskacında
Gün günden farklı değil, birbirinin tekrarı

SONSUZLUĞA KOŞU

Her şiir yarım kalır, tıpkı her hayat gibi
Ömrün karakışında tutar fırtına, tipi
Dünya dediğimiz şey sonsuz(luğ)a koşudur
Bu yarışta hiç kimse göğüsleyemez ipi