Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Böyledir ilâhî kanun
Yaşattığını yaşarsın
Sıkarsan sıkılır canın
Yaşattığını yaşarsın

Ne acı çektir ne de çek!

Yirmi Yedi Mayıs'ı sardı kara bulutlar
Tökezledi hakikat, yaralandı umutlar
Hasretin şafağında acılar harelendi
Gözlerden yaş süzüldü, yürekler parelendi
Canlara kast eyledi hadlerini aşanlar
Öfkeyi kutsamıştı cinnet içre taşanlar

Doğdu güneş misali, geldi Mehmet Akif’im
Yatağına sığmayan seldi Mehmet Akif’im

Düşünürdü, şairdi; baytardı, muallimdi
Vefalıydı dostları, düşmanları zalimdi

Coşkun nehirler gibi yüreğimden taştın sen
Yerçekimine mağlup gözlerimde yaştın sen
Ya tahammül ya sefer noktasına getirdin
Hasretin sınırını fazlasıyla aştın sen

Yaktığımız canların ateşini kısalım
Beynimizdeki zehri idrâklerden kusalım
Ya doğru söyleyelim ya bir ömür susalım
Hakk'ın sesi gür çıksın, iblisi taşlayalım
Nasuh tövbesi edip yeniden başlayalım

Gece sabaha kadar sayıkladım adını
Mahşere tehir ettim gönlümün muradını
Ayaklarım bağlandı firkatin zinciriyle
Geçemedim bir türlü vuslatın sıratını

Her şimşek çakanda gönlüm ürperir
Hüzün sırılsıklam yağar gözlerden
Hicran ateşinde tahammül erir?
Usanır yüreğim beylik sözlerden
Her şimşek çakanda gönlüm ürperir

Uzaktan gizli bir el, ruhuma ağmaktaydı
Göklerden yağmur değil, gözyaşı yağmaktaydı
Cemreler peşi sıra düştü suya, toprağa
Her katre hayat verdi boynu bükük yaprağa
Toprağı gülümsetti bu yağmur taneleri
Gönülde akis buldu hüzün teraneleri

Sen âlemin Rabbisin, bense aciz bir kulum
İstikamet üzere hakikat olsun yolum
Rezzak isminle rızık verip de doyuransın
Müminleri gözeten, koruyup kayıransın
Verirsen tok olurum, vermediğinde açım
Bu dünya gurbetinde ihsanına muhtacım

Hasretinle tutuşmuşum, neyleyim?
Bedenimde kor ateşler yürüyor
Yokluğunda ben her zaman böyleyim
Çile beni ilmek ilmek örüyor

Gelecektin, nerde kaldın, gelmedin