Nihat Kaçoğlu Şiirleri - Şair Nihat Kaçoğlu

Derdinden ağlayıp sarhoş gezerim;
Bilmem ki bu dünya meyhâne midir…
Nigâhın aşkından bir hoş gezerim,
Dilber o gözlerin mestâne midir?

Sitemlerin yakar beni nâr gibi,

Derd-i yâr elinden çektiğim âhtır
Dil-i bîçâremiz hayli tebahtır

Sakın düşme yere kaldıran olmaz
Yere düşenlere ölmek penahtır

Şâirler ağlarsa gece de ağlar,
Etrafı hazin bir karanlık bürür,
Bütün nehirlerden pişmanlık çağlar,
Bütün sabahların gözleri çürür.

Şâirler ağlarsa küser leylaklar,

Ey ceviz ağacı, ne hoş kokun var!
Yeşil dallarına gelince bahar,
Yalnız senin için esiyor rüzgâr;
Ne kadar güzelsin ceviz ağacı…

Bir ceviz olsaydım budaklarında,

Bu şehrin sokaklarında
Yaralı bir serçe ağlar
Trenler geç kalır sevdaya
Mastar Dağı’nda duman

Kırdılar kanatlarımı

gülmedi benim yüzüm
acılar gölgemi takip ederdi
kederler geçerdi düşlerimin üzerinden
ben simit satardım
dertliler mahallesinde
yoksulluk uykumu bölerdi

Aleksandra, yorgun denizin kızı…
Avuçların nasıl yakamoz kokar...
Aleksandra, siyah göğün yıldızı…
Aşk, dudaklarından nasıl da akar...

Deniz gözlerinle gül Aleksandra,

Duvarda babamın resmi…
Gözlerime bakıyor...
Ben babamı çok severdim,
O yüzden yağmur ağlıyor.

Anılar canlanıyor yüzünde,

Yıkıldı göğsüme kara bulutlar
Gökyüzü eski bir aşkı yağıyor
Bu akşamüstü
Onu görüyorum karşı kaldırımda
Tuhaf tuhaf karanlığa bakıyor
Ağlıyor mu?

Karanlık, karanlık, hep karanlık…
Görünmüyor bir ışık uzakta…
Ağlayış sonsuz, gülüş bir anlık…
Kimsesiz bir çocuğum sokakta.

Tanrı'm verdiğin keder ve acı,