Nigar Adak Şiirleri - Şair Nigar Adak

Sana ne verebilirdim?
Bülbülü versem,
Sabırsızdır, sitemlidir.
Gülü versem,
Gül yerinde güzeldir.
Yıldızlar mı?

Sen ağlarsan,
Gök, kubbe ağlıyor.
İnci gibi gözyaşlarınla,
Yüreğime kan damlıyor.
Bülbül feryat edip,
Hüzün şakıyor.

Sen şimdi mi varolduğunu sanıyorsun, ey sevgili?
Tarihi adım adım gez de, gör asırlık kendini.
Keşfetmediğin gömülmüş uygarlıklarda, adın gizli.

Sen; Antik Dünya´da zaman maceraya dönüşürken,
Zeytin gözlünün, gümüş kupada sundugu şarap,

Bülbülün yokmuş derde sabrı,
Her lahzada bin feryadı.
Ey Bülbül; ehl-i temkinem.
Sinemdeki ateş Yâr´dı.
Bir ilahi neşe doğsun,
O tatlı nağmeli dilinden.

Sevgi güllerinle dolu hülyamı,
Yalanla kurutan o diline sor.
Mutlulukla coşan senli dünyamı,
Bir hamlede yıkan yüreğine sor.

Ömürlük aşkını buldum sandıysan,

Notalar yazmış seni, aşktır özelliğin,
Senin olduğun her yer müzikle dolmalı.
Bestelere yüklenen o saf güzelliğin,
Yanan bestekarlara tek ilham olmalı.

Gidersen müzik ölür, ben ölürüm, gitme.

Sana sitem etsem, çok üzülürsün,
Gözünde yaşlarla, hep süzülürsün,
Ruhunu kırk sarar, bin büzülürsün,
En iyisi bilme, yoksa ağlarsın.

Saçının teline, hiç kıyamazdım,

Adını andıkca gönlüm şenlenir,
Zambaklı hislerim binbir açardı.
Yaşanan anılar senle demlenir,
Seni seven kalbim, sana tapardı.

Hasretin üstüme birden çökerken,

Sen ki, mağrur çehrenle, asi bahar gülüsün.
Önünde secde eden, bülbüle gülen gülsün.
Bense sarp kayalarda, yorgun yıldız çiçeği.
Tek bir sözüne vurgun, kanlı sevda çiçeği.
Sen gül bahçelerinde, ağıtlardan uzaksın.
Beyaz gönül kuşumu, yaralayan tuzaksın.

Deli Poyraz yüreğimi savurdukca,
Dağlardaki karda gizledim sevgimi.
Topraktan gün yüzüne uzandım,
Mağrur Kardelen gibi.
Evrenimi aydınlatan ışığına,
Melek kanatlarında süzülerek,