Neyleyim Şiiri - Erdal Karadağ

NEYLEYİM

Suçlardan
Puştlardan
Savaşlardan uzak,
İnsanca yaşamı arzularken sevdanın seyrinde,
Adliye koridorlarında,
celseler arasında kalıverdim her seferinde
Her kelepçeden sonra,
Puştluğa gebe dostları unutup,
Aldırma gönül türküsünü söylerken avlularda, voltalar arasında
Kirli gözleriyle bakan gardiyanlara aldırmadan
Aradığım bir tek gözlerindi umudu sıcacık tutan..

Her demir kapı zelzele gibi vurdu bedenime,
Her görüşsüz gün, kör bıçak gibi indi kalbime çentik yerine
Yinede vazgeçmedim kavuşma hayalinden..

Ranzalar arası tütün kokusundan arta kalan zaman içinde,
Sarıldım rutubet kokan yastığa her gece

İş dedim
Ekmek dedim
Özgürlük dedim
Sen dedim..

Dahası,
Dişlerimde parçalanan dudaklarımı yedim
Beynimden yedim
Kalbimden yedim
Ömrümden yedim

...Ahh
Elimden geleni yapıyorum da,
Kalbimden gelene gücüm yetmiyor,
Neyleyim
Sen öylesin,
Bende böyleyim
Gel de
Ranzamı serinlet kızılına yandığım nar çiçeğim
Yaralıdır kalbim ateşler içindeyim...

3 Ağustos 2016 / Vefa/ İstanBul