Nevzat Uçar Şiirleri - Şair Nevzat Uçar

Şimdi..
Pişmanın çok üzdüm onu,
kalkıp gidesim onu göresim var demişsin.
Geleceksen..
En öldürücü cümlelerini,
En kıyıcı silahlarını kuşan da gel.

Ayrılığı bir defa yaşamaya gör
Sonrasında,
Sevgiye ve hayata korkarak bakıyorsun.
Ürkek,temkinli
Ve..çekinerek atıyor insan adımlarını
.

İçimde;
Okşayarak,severek
Yaralarından öperek
Sevgine alıştırdığın.
Sonra da
Boynu bükük bıraktığın

Birdenbire,
Sebepsiz gidişinin vurgunu
Harlanmış yüreğimi beter kanattı.
Öylesine derin bir acı yaşadım ki,
Yüksek bir uçurumdan,
Boşluğa düştüm sanki.

Bana bir şey sorma,
Böyle olması gerek diyorsun.
Alıp kendini benden gidiyorsun.
Konuşmuyor,
Söylemiyor,
Dinlemiyorsun.

*BİRŞEY OLSA,
NE BİLEYİM İŞTE,
HİÇ UMULMADIK BİRŞEY OLSA.
MUCİZE GİBİ
ESİNTİ GİBİ
AN GİBİ

Yaşanmamış saydığım
Nice kalleş vurgunlar sonrasıydı.
Affetmek büyüklüktür derler ya
Bütün kırgınlıklarımı
Uğradığım bütün haksızlıkları
Unutarak

Bakışın hiç tanıdık değildi,
Hele gülüşün hiç.
Kısarak gözlerini,
O içten göz süzüşün
Ve.. bir Papatya gibi görünüşün
Hiç tanıdık değildi.

Ve.. aniden düşüverirsin,
Diz üstü,dirsek üstü
Ya da yürek üstü..
Ne fark eder ki düşersin işte.
Kanarsın,yanarsın
Ve.. ağlayamasanda aşikare

Nasıl da acımasızdın giderken
Sormadan dinlemeden
Sebebini bile söylemeden
Bir kez bile bakmadan gözlerime.
Koca bir çınar gibi devirirken beni
Yırtarken yüreğimi