Nevzat Çelik Şiirleri - Şair Nevzat Çelik

1
beni burada arama anne
kapıda adımı sorma
saçlarına yıldız düşmüş
koparma anne
ağlama

plastik tadında yediğim içtiğim
yaz kış gözlerimi örseliyor duvar
paslanıyor demir gelip boyuyorlar
hep aynı renkte ölemem
beton tuttu ayaklarım dışarda kar
karın altında toprak nasıl hasretim

1
göçüyorlar
giysilerini onarmışlar akşamdan
bir kavgadan bir kavgaya
sedir ağaçları altından

Bu vapur kalkar birazdan
Kalkip gidemeyen bir ben
Martilarin goturup getirdigi
Bu vapur kalkar birazdan

gül diyorum
yoksul acilarin gölgesinde
güllerin solsun istemiyorum
ay diyorum sonra
ay n'olur
bir vaktinde gecenin

yeşildir artık yüreğinde kara bulut
bugün anneler günü annem beni unut

evde acılar koynuna yangelip yatmış
inadına giyin sen de mayısa batmış
yürü sokakta çocukların düşü aksın

bağırma sesinin ardında yüzün huzursuz bir tabanca gibi duruyor
bağırma kendimi kötü kurulmuş bir cümle sanıyorum
bağırma hangi aşk kendi fırtınasına dayanabilir bilmiyorum
bağırma çürük bir yalan oluyor bütün ömrüm
bağırma gece yüklü bir kamyon aklımı solluyor
bağırma gece yüklü bir kamyonu solluyorum

intihar girişimleri acıklı olur
bilirsiniz
intiharını beyaz gömleklerinin cebinde taşırdı derim
camel paketinin yanında çakmak taşır gibi derim
bir gün sigarası bitti derim
bir hüzün daha edinirim kendime

işkenceden geliyorum
çığlık çığlığa üstüm başım
değemem dudağımı dudağına
elektirik kokuyor ağzım

kelimelerim birbirine vurur

bir elimde ölüm fermanım
bir elimde sevdam
birbirine kenetleyip ellerimi
yürüdüm
gecenin bir vaktidir
kirli sarı ışığı sokak lambalarının