Önce mavi indi gökten yere.
Sonra kül rengi akşam.
Bulutlar yağmur yükĺü.
Geceye benzer bir şey var gözlerinde.
Gününe yüz,
yüzüne giz çizer insan,
iki kişilik ağaçtan orman kondurur,
bir yaprağın kuytu köşesine .
İnsan dediğin orman misali...
İnsan dediğin yaprak timsali.
Günbatımı yangısında, kapadım gözlerimi.
Turuncu ufku, ruhuma çektim bir nefeste.
Martılar özgürlüğe uçuyor, bense kızıl dalgalara...
Ayağım kumsalda, çakıl taşlarına takılıyor.
Gözlerim, sevimli denizkabuklarında.
Çarem, gökyüzünde bir yağmur arayışında sanki.
Bir deftere yazdım adımı,
bir yürek ucuna.
Bir ruha yazdım adımı,
bir ayrılıklar rehberime.
Özlemlere yazdım adımı,
bir de karanlığına dehlizlerimin .
Pencereme kesif bir gün ışığı vuruyor,
Bulutların arasından çabayla sızmış.
İçimi coşturan, sıcacık eden...
Kelebekler uçuyor o an ruhumda.
Ne geçmis ne gelecek...
Mutluyum ruhumda kelbekler,
Çiçekler devşiriyor ruhum.
Petunyalarım solmuyor bahçemde.
Karanfiller ekiyorum saksıma,
Gönlüm renkleniyor açtıkça.
Yaz yağmurunu bekliyor kalbim.
Bir kedi bir çatının altında.
Tutun elimden tutun, gurbet akşamları.
Atmayın beni derde, kedere.
Geceler yalnız, geceler hummalı.
Atmayın derde, kedere gurbet akşamları.
Karanlık çökünce pencereme,
İçime dolar, maziden sızı kaç kere.
Gelmeyin üstüme karanlıklar,
Sırrımı, derdime anlatmayın.
Sabahleyin, nazlı bülbül gibi ruhum.
Akşamları sarhoş etmeyin, beni hatıralar.
Kül rengi bir gün, bazen hayaller.
Bir bahanedir bahar.
Ömrünün kıyısında dururken
geçit geçit yollar...
Serseri bir rüzgar eser,
yüzüne gülümseyerek.
Aynaların buğusu kadar taze.
Yalnız bir sokağın gözleri dikili üzerimde.
Evler bacalarından korku salıyor, karanlıkta.
Derin dehlizlerden göz kırpıyor gibi
Sokak lambaları.
Arkama bakmadan yürüyesim geliyor,
Ürpertimden kaçıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!