Meşhurdur her yaz başında
Yapılan temizlikler
Biz kadınlardan bilirim…
Kışın gidip
Güneşin geldiğini görmeyelim
Başlarız her bir şeyin
Şu an burada olup,
Ortak olmalıydın acılarıma.
Gidişinle sebep olmamalıydın acılarıma.
Gözümü kapayıp
Yaslanabilmeliydim sırtına
Ama gözümü kapadığım anlarda
Sen gittin
Tek avuntumken yokluğunda ıslandığım yağmurlar,mevsimleri de peşinden sürükleyip gittin. Zaten razı değildim sensiz doğacak güneşe,lakin kışlarıma dokunmasaydın. Bilirsin herkes bakarken ağlayamam. Yağmurlardı gözyaşlarımı saklayan. Her bir gözyaşımda içimden atmaya çalışırken seni,şimdi kimseler görmesin diye içime akıtmak seni,reva mıdır bana?
Sen sustun
Ardında şimdi
Doldurulmayacak bir boşluk
Ve o boşlukta
Boğulmak üzere olan bir ben.
Herkes kalabalıkta nefes alamaz duruma gelmişken
Ben bu koca tenhalıkta
Öğrencek
Gideni döndüremiceğini,
Gidenle ölünmediğini,
Hep arkasına bakan gözlerini
Kör etmeyi öğrencek bu yürek..
Miladı onun bugün,yeniden doğacak..
Kim demiş
Aşk meşakkatli diye,
Benim yüzümde
Bir dilberin bakışı,
Senin gözlerinde
Meşki aşka çeviren bakışın olduğu sürece
Ezberimsin…
Ne varsa bildiğim
Gelişinle hepsini unuttum…
Tek bildiğim,
İlk yüreğime kazınanımsın…
O yüzden kim girmeye çalışsa gönlüme
Kalk hadi gidelim bilinmezlere
Kapatalım gönlümüzün gözünü geriye
Ve görmeyelim bizden geride kalan
Bir adım öteleri…
Sadece birbirimizi görelim
Gel hadi bir gece vakti bu kentten gidelim
Gitmeliyim
Sessiz sedasız
Kimselere fark ettirmeden,
En çokta yüreğime…
Uyutup yüreğimi
Bırakıp beşiğinde
Sadece insanlara değil,organlarıma bile söz geçiremez hale geldim Amata. Benim bedenimde,kendi bağımsızlıklarını ilan etmek üzereler. Ayaklarım; O’nun gittiği yolların köşe başında volta atıyorlar. Aklım; kafamın içinde bir odadan bir odaya koşturup O’ndan bir iz arıyor. Dudaklarım; ne zaman ayrılsalar birbirinden,çığlık çığlığa O’nun ismini haykırıyorlar. Çevremdeki insanlar bazen bir şey söylüyorlar. Duymak ne mümkün! Kulaklarım bu vurdum duymazlık oyunuyu ile bu sene Oscar’a bile aday. Gözlerim; İşte onlar,organların içindeki en büyük hokkabaz. O’nun hayalini yapıştırmışlar gözbebeklerime,kafamı nereye çevirsem O.
Görüyorsun dimi Amata? O’nun bir gidişi,ayağa kaldırdı tüm bedenimi…
Ama ellerim Amata,
Ellerim… Bir tek o çıtını çıkartmıyor her şeye rağmen. Kim bilir,belki de benim gibi ellerimde küskündür O’na. Söz vermişti çünkü,bir ömür ayrılmayacaktı ellerimiz birbirinden. Tutmadı sözünü. Giderken son bir defa tutmadı ellerimi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!