Sen gidiyorsun
Bir çağ kapanıyor peşinden
Tüm aşklar siliniyor belleklerden
Tüm aşıklar kayboluyor birer birer yeryüzünden...
Sen gidiyorsun
Gitme tüm kelimelerim intihar eder arkandan
Sallanırlar bir kalemin ucundan
Harf harf damlarlar kağıtların üstüne
Son sözleri olur onlarında “gitme.! ”
Ne gerek var şimdi yeni sözler doğurmaya
Senden sonra halim nice.
Ya sen nasılsın sevgilim?
Ben giderken yıktığın enkazının altında can çekişiyorum.
Kim bilir şuan nerdesin sen?
Kalk gel.
Geceleri soğuk oluyor.
Sen yoksun ya bu şehirde,inan şehir bile üşüyor.
Gel sevgili.
Gittiğin gibi gel.
Haber vermeden,
Hayat bir tencere gibi
Ve insanlar o tencerenin içinde
Birbirine karışmayı bekliyorlar...
Kimisi tat veriyor karıştığı hayata
Kimisi tüm acılarını yakasına yapıştırıyor karşındakinin inatla...
Bir yürek unutulduğunun farkına vardığı gün,durdurur tüm işlevini,sevgiye aşka dair ne varsa kaldırır sandıklara,kapkara bir kilit vurur tüm yaşananlara..Yaşanacaklara…
Bir daha eski günlere dönmek mi?
Nafile.
Vurduğunda yüreğine o kara kiliti
Çoktan gerçekleşmiştir o ruhun ölümü,
ALLAH biliyor ya,
Hiçbir gün ah etmedim gidişine,
Yeminler bozdum,tövbeler ettim,
Sel aldı gözlerimi,
Ama yine de dökmedim dilimden sana bir ah…
Bir tek dualar döküldü dilimden,
Annen gibi sevebilirim seni,
Onun kadar fedakar olabilir
Onun gibi karşılıksız sevgi sunabilirim gözlerinin önüne…
Sen bir çocuk gibi
Huysuzlanırken bu aşkta
Susman için başka bir yürek
Akılda biten
Yürekten göç eder derler…
İnanmıyorum bu lafa.
Aklım oyunlar oynasa da bana
Çıkarı yok,
Yüreğimin seni içinden çıkarası yok…
Aşk bir kez girdimi yüreğe
Alıp götürür başka diyarlara
Bir önemi yoktur uzaklığın,
Sen yine de her kapıya
O diye koşar,
Her telefonu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!