Gitmekten bahsediyorsun.
Bilmiyorsun ama,
Yüreğimi diri diri yakmaya teşebbüs ediyorsun.
Kalmaktan bahsediyorum.
Dinlemiyorsun ama,
Kelimelerimi daha kalemimden çıkmadan kırıyorsun.
Aklın çıksın yerinden
Ben kurulayım yerine...
Yanında göremeyip
Sorduklarında beni sana
Aklımda dersin
Aklımda...
Bırak artık beni yokluğunla terbiye etmeyi
Görmüyor musun?
Olmadığın her gün daha da terbiyesizleşiyor kalbim...
Dinlemiyor sözümü
Görmüyor çekip gittiğini,
Geceler boyunca adını haykırıyor
Yokluğun diyorum,
Eli bıçaklı azılı bir katil
Durmadan oyuyor içimi.
Beni hiç sorma
Halim içler acısı gittiğinden beri.
İnanmazsan dostlara sor
Olur ya hani,
Sen gitmeleri koyarsın aklına.
Yüreğim kalman için set olur yoluna...
Belki bir ümit
Üzerine basmaya kıyamazsında
Kalırsın yanımda...
öyle an gelir,avazın çıktığı kadar bağırmak istersin..
sanırsın tüm biriktirdiklerin,tüm içindekiler
o an o saniye içinden çıkacak..
istersin istemesine de,
öyle bir duruma gelirsin ki
etrafındakiler değil,sesini sen bile duyamazsın
Sona geldim Amata. Geride bıraktığı ne varsa şimdi,harmanlıyorum gidişiyle beraber. Hayalini ayırdım sadece bir köşeye. O varken bülbüle dönen dillerim,lal oluyor karşısında. Buralarda bir umut olmalıydı biraz. Ama bulamıyorum. Sessizce çığlıklar atıyorum.
Hayallerimiz vardı. Defalarca kurup,ulaşamadığımız. Ellerimiz mi kısa geldi de tutamadık ucundan bilmiyorum. Ama hayallerimiz vardı bizim Amata.
Hazan mevsimi bitip,güller açacaktı Amata gönül bahçemizde. O bahçe ki,papatyaları koparıp dalından taç yapacaktı başıma. Bu aşk bir kraliyetse aşkın bilmem kaçıncı bendinde,güllerin arasında ilanı aşk edip O Krallığını ilan edecek,ve takıp beni koluna Kraliçeliğimi taçlandıracaktı,yüreğinden çıkarttığı öpücüklerle...
Gelsin istedim Amata. Dev bir orkestra kurup gönlümde,tek şefi o olacaktı kalbimde. Aşkımızın şarkısını çalarken,tek enstrümanı olacaktı saçımın her bir teli… Aşk dair ne varsa aklında ve dilinde,dökecekti heybesindekilerini,gönlüme gönlüme…
Lakin esmeseydi ayrılık rüzgarları
Ve o savrulmadan kalabilseydi yanımda… Yanıbaşımda…
Yokluğun sığmaz oldu odalara
Ben baş edemez oldum geride bıraktıklarınla.
Hasretinin yüzü beş karış
Bir odaya kapatıyor kendini.
Hayalin ise diğer odaya kapatıyor kendini,
Kapısını yüzüme çarpa çarpa...
Aşkım,
Gece tüm ihtişamıyla kapladı yine gökyüzünü. Cebinden çıkartıp yıldızları,serpiştirdi yeniden çevresine. Ay,gecenin karanlığına inag büründü beyazlara...
Ve ben sensizliğe inat,pencerenin başında bakıyorum ardından. Giderken köşe başında unuttuğun hayalinden gözlerimi alamıyorum hala...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!