Neşet Ertaş Şiirleri - Şair Neşet Ertaş

Gönül Dağı Yağmur Yağmur Boran Olunca
Akar Can Özümden Sel Gizli Gizli
Bir Tenhada Can Cananı Bulunca
Sinemi Yaralar Yar Oy Yar Oy Dil Gizli Gizli

Dost Elinden Gel Olmazsa Varılmaz

Yürü durma yürü yolundan olma
Eğlenip bir yerde kalmayan dünya
Zaten ben garibim anadan doğma
Garibin gönlünü bilmeyen dünya

Yad ellere güller verdin gül verdin

Ayrılığın acısını
Az mı çektim az mı çektim
İçten içe sızısını
Az mı çektim az mı çektim

Çaldılar şu beni benden

Aman dünya ne dar imiş
Dert çekmesi ne zor imiş
İçerimde yare varmış
Dermanını arar oldum

Dertli dertli gezer oldum

Bıraktın yalınız gurbet ellerde
Aradım bahçanda nar bulamadım
Gezdim mecnun gibi nice çöllerde
Şu yanan gönlüme kar bulamadım

Yamandır feleğin kahri yamandır

Aşkı kimden aldın sevgiyi kimden
Aslı bozuk deme gel şu insana
Soracak olursan eğer ki benden
Aslı bozuk deme gel şu insana

Yazımızı felek yazdı Mevladan değil

Yörü bre yalan dünya
(Yörü bre fani dünya)
Hiç vefanı göremedim
Geçti ömrüm muradıma
Eremedim eremedim
(Ömrüm geçti muradıma)

Yandı bağrım yandı aşkın elinden
Bir de sen yakıp da gönderme beni
Ben Mecnun olmuşum sevda çölünde
Yeniden Mecnun'a çevirme beni

İnsan olan insan sever insanı

Yardan ayrı düşeli
Geçmiyor günler
Hastadır garib gönlüm
Durmadan inler inler

Hastadır garib gönlüm

Derde düştüm dermanını aradım
Derdimin dermanı yarimiş meğer
Yari arar iken yarden ıradım
Yardan ayrı kalmak zorumuş meğer

Turap olup yare varayım dedim