Kor Düşen Yürek Şiiri - Serpil Koçar

Öyle bir sevdaydı ki yüreğime düşen,
“Öl” dese ölecek kadar çok seviyordum.
İlmek ilmek istemiştim ben seni yüreğime,
Tüm dünyayı alırdım senin için karşıma…
Nereden bilirdim ki bir gün kor olup yakacak yüreğimi?

Sessiz bir çığlığa dönüşüp yüreğimi kanatacağını,
İşte öyle bir sevdaydı ki, rüyadaydım adeta.
Gülüşlerinden çiçekler topladığım adam,
Ellerinin sıcaklığında yüreğimi ısıttığım,
Bana her gelişinde bir çocuk gibiydim.

Kalbimde uçuşan kelebeklerim vardı benim;
Ben hayatı seninle sevmiştim yeniden.
Kararmış ruhumu yeşertmiştin sevginle,
Damla damla akıttığın sevginle hayat buldu ruhum,
Ve ben seninle sevmiştim bütün mevsimleri.

Nereden bilirdim ki bir gün gideceksin, yüreğime bir kor düşecek;
Gittiğin o gün hıçkıra hıçkıra ağladım saatlerce.
Belki gelirsin diye hiç söndürmedim ışıkları, bekledim;
Gelip de geri dönmeyesin diye hiç uyumadım…
Gelmedi. Hiçbir zaman da gelmeyeceksin.

Yakıştıramadım benden gidişini,
Kızmak, hatta nefret etmek istedim.
Ama beceremedim bir türlü, sevgilim.
Deli gibi özlüyorum, hem de gelmeyeceğini bile bile…
İşte öyle bir sevdaydı bendeki, alev alev yanan.